Μια γυναίκα ζει ευτυχισμένες στιγμές δίπλα σε έναν άντρα χωρίς να ξέρει κανείς το σκληρό πρόσωπο της μοίρας που τους επιφυλάσσει εκπλήξεις. Κατ’ εμέ το βιβλίο είναι δείγμα γυναικείας λογοτεχνίας από τα γνωστά και μη εξαιρετέα, με ερωτικές σκηνές, με κοφτές προτάσεις, με πολλές παραγράφους της μίας ή των δύο προτάσεων, πολλά συναισθήματα και σκέψεις, με ελάχιστη δράση κλπ. Σε άλλη περίπτωση δε θα έγραφα κάτι γιατί συνολικά δε μου άρεσε σα βιβλίο, όμως, δεν μπορώ να μην καταγράψω κάποιες σκέψεις που μου γεννήθηκαν και κάποια συναισθήματα, τα οποία οφείλονται στην πένα της συγγραφέως.Έχοντας διαβάσει τα «Δίδυμα φεγγάρια», που δεν έχουν καμία σχέση με το «Μην πιστεύεις στην αλήθεια», το οποίο άλλωστε πρωτοεκδόθηκε οκτώ χρόνια πριν, κι έχοντας συγκλονιστεί από την κεντρική ιδέα του μυθιστορήματος, οφείλω να τονίσω ότι η κυρία Ρώσση-Ζαΐρη είναι μοναδική στην ψυχολογική καταγραφή των χαρακτήρων, κάτι που έφτασε στην κορύφωσή του με τα «Δίδυμα φεγγάρια». Η ιστορία, αν και προβλέψιμη από την αρχή, με απασχόλησε ως προς το πώς ένιωσε πραγματικά μια τέτοια γυναίκα, όταν αποκαλύφθηκε αυτή η αλήθεια. Ποια δύναμη ψυχής την οδήγησε να μην αυτοκτονήσει, να μην κλειστεί σε τρελοκομείο ή να μην κάνει οποιοδήποτε κακό στον εαυτό της. Η συγγραφέας υποστηρίζει στην εισαγωγή ότι η ιστορία είναι αληθινή, οπότε πραγματικά τρόμαξα με την τύχη και το μερτικό του καθενός μας στον κόσμο. Παραδέχομαι ότι αν το τέλος ήταν διαφορετικό, θα καταντούσε πολύ μελό και θα έχανε σημαντικούς πόντους. Επομένως, ο χειρισμός και η επιλογή του θέματος έδειχναν από τότε ότι έχουμε μια καλή συγγραφέα, με σωστό υπόβαθρο και ικανή να διαχειριστεί καίρια τους χαρακτήρες της.
Το βιβλίο δε μου άρεσε ως προς το στυλ και το ύφος για τους λόγους που προανέφερα, όμως είναι από τα πρώτα της κυρίας Ρώσση-Ζαΐρη κι έτσι με χαρά μπορώ να πω ότι από τότε έχει εξελιχθεί και βελτιωθεί θεαματικά. Η κεντρική ιστορία ήταν από μόνη της δυνατή, όμως για να γίνει ένα μεγάλο μυθιστόρημα έπρεπε να ντυθεί με ενδιάμεσα περιστατικά και να ροκανιστεί λίγο ο χρόνος. Όλα αυτά τα παρέβλεψα ακριβώς λόγω της δύναμης και της αισιοδοξίας που αποκόμισα στο τέλος. Αν δεν το αγαπήσατε, διαβάστε κάποιο απο τα καινούργια της. Αν σας άγγιξε, θα λατρέψετε τα επόμενά της.
Πάνος Τουρλής