Μεθυσμένα καράβια: ένα συναρπαστικό βιβλίο εσωτερικής αναζήτησης!

017
Βραβείο στον  ΚΘ'  Λογοτεχνικού Διαγωνισμού 2011 του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός»

Μία νεαρή πιανίστρια, στην προσπάθεια να βρει το γενεαλογικό της δένδρο στην Αίγυπτο, έρχεται αντιμέτωπη με πρωτόγνωρες καταστάσεις συνείδησης, που την οδηγούν σε ταυτόχρονη φιλοσοφική αναζήτηση του πραγματικού εαυτού της και της Αλήθειας της Ζωής.
Στην Όαση Σίουα βιώνει τον απόλυτο έρωτα, στο Κάιρο ψυχανεμίζεται τα αρχαία μυστήρια, και στην Αλεξάνδρεια γνωρίζει την οδύνη της απώλειας, το μίσος και την απόγνωση που την οδηγούν σε ψυχολογική και σωματική κατάρρευση.
Με την εξέλιξη του μύθου, τα γεγονότα και τα πρόσωπα που κινούνται γύρω της, αναπτερώνουν το ηθικό της και την ωθούν προς δύο κατευθύνσεις: στο μονοπάτι της ανεύρεσης του φυσικού της προγόνου και στη γνώση του πραγματικού της γεννήτορα, μυώντας τη σε απόκρυφες αλήθειες ζωής. Ταυτόχρονα, οι περιγραφές των τοποθεσιών και οι ιστορικές αναδρομές, δίνουν τη δυνατότητα στη φαντασία του αναγνώστη να εξεγερθεί και να μεταφερθεί στο χθες, στο παρόν, στο αύριο και στο διηνεκές.

Απόσπασμα Πρακτικών Κριτικής Επιτροπής ΚΘ'  Λογοτεχνικού Διαγωνισμού 2011 του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός»

ΒΡΑΒΕΙΟ: Αύξων αριθμό 0.
Ψευδώνυμο: Σεμέλη.
Τίτλος: «Μεθυσμένα καράβια»

Συνιστά πρωτότυπο και καλογραμμένα πεζογράφημα. Η αφηγητική γραφή υπακούει στην ανάγκη της ποιοτικότητας του πεζογραφικού κειμένου. «Τα στοιχεία που προσδιορίζουν τον παράδεισο, δεν είναι όμοια για τον καθένα μας. Όταν πεθαίνεις από δίψα, μια λακκούβα με νερό είναι η ζωή.  Όταν σε κατακαίει ο ήλιος και σε λιώνει η ζέστη η σκιά του σκονισμένου φοίνικα είναι παρηγοριά.»  
Η περιγραφή της καβαφικής Αλεξάνδρειας και γενικότερα της Αιγύπτου γίνεται μέσα από λυρικές περιγραφές που αποδίδουν τον λογοτεχνικό μύθο της θρυλικής πόλης και εν γένει το μυστήριο και την ηδυπάθεια της Ανατολής. Τα ιστορικά και πραγματολογικά στοιχεία ενσωματώνονται με ανεπαίσθητο τρόπο στη μυθοπλασία, ενώ κυριαρχούν οι διακειμενικές αναφορές και οι ποικίλες λογοτεχνικές απηχήσεις. Αναδεικνύεται η μακραίωνη ιστορία της Αιγύπτου σε συνδυασμό με τα πλούσια πολιτισμικά στοιχεία της ελληνικής αρχαιότητας και της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Ο συγγραφέας αναδεικνύει τη βασική ιδέα ότι η Αίγυπτος και Ελλάδα είναι «αδελφές φυλές», κοιτίδες πολιτισμού, οι οποίες μεταλαμπαδεύουν διαχρονικά τα φώτα τους η μια στην άλλη.

 

Βιογραφικό:
DSCN2186(1)
Γεννήθηκα στην Πάτρα στα μέσα του προηγούμενο αιώνα. Οι γονείς μου Γιώργος και Μαρία, αντιπροσωπευτικά δείγματα της  αστικής τάξης, προσπάθησαν να με ¨καλουπώσουν¨ σ΄ αυτό που τότε, θεωρείτο ¨πρέπον¨ κοινωνικά και επαγγελματικά: «Πάρε το πτυχίο σου. Κάνε οικογένεια, κι ύστερα ασχολήσου με τις καλλιτεχνικές σου αναζητήσεις. Δεν έχει ψωμί ούτε το γράψιμο, ούτε το σανίδι.»

Έτσι, τελείωσα τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, πήρα τη θέση του πατέρα μου και άσκησα το επάγγελμα της συμβολαιογράφου.  Ταυτόχρονα, αυτό το ¨κάτι¨ που μέσα μου έκαιγε, βρήκε διέξοδο στο Πατρινό Καρναβάλι οργανώνοντας πρωτοποριακά δρώμενα σε πλατείες, σκάλες  και δρόμους και διαβλέποντας την ¨τρέλα¨ μου και σε άλλους συμπολίτες,  ως μέλος του Καρναβαλικού Κομιτάτου Πάτρας, οργάνωσα την πρώτη Καρναβαλική Θεατρική Ομάδα, διασκευάζοντας και σκηνοθετώντας τα έργα: «Ο Βαπτιστικός», «Ορνιθοσκαλίσματα», «Οι γαμπροί της Ευτυχίας», «Ο Τελευταίος Σφουγγοκωλάριος», «Μπουμ - τα - τζούμ». Ως μέλος του Ερασιτεχνικού Θιάσου «Ρεφενέ», διασκεύασα και σκηνοθέτησα τα έργα: «Γιαννούλα η Κουλουρού», «Τα μέλη του Σώματος» και «Άνζουλος και Μαριεττίνα», το οποίο απέσπασε Α΄ Βραβείο Σκηνοθεσίας και Α΄ Βραβείο Διασκευής Κειμένου στο Ερασιτεχνικό Φεστιβάλ Θεάτρου Καρδίτσας.

Μάλλον οι δραστηριότητες μου αυτές, ώθησαν τους συμπολίτες μου να με εμπιστευτούν και να με οδηγήσουν στα ινία του Πολιτιστικού Τομέα του Δήμου Πάτρας από το 1999 έως και το 2002 και του τέως Δήμου Ρίου από το 2007 έως και το 2009.

Όμως, αυτό το ¨κάτι¨ ήταν... ακόρεστο, έτσι,  άρχισα να γράφω και Μυθιστορήματα: «Συγνώμη που σου είπα ψέματα», Λιβάνης, 2003, «Η κόκκινη Βαλίτσα του Έρωτα», Λιβάνης, 2008, «Μεθυσμένα Καράβια», Το Δόντι, 2013.

Ακόμα και σήμερα, αυτό το ¨κάτι¨ παραμένει διψασμένο. Σημάδι, πως  δεν έφτασε σε  αστείρευτη πηγή να ξεδιψάσει. Οψόμεθα!

Κ ά ν τ ε   κ λ ι κ   Ε Δ Ω   γ ι α   ν α   δ ι α β ά σ ε τ ε   ό λ α   ό σ α   έ γ ρ α ψ α ν   γ ι α   τ ο   β ι β λ ί ο !

Κ ά ν τ ε   κ λ ι κ   Ε Δ Ω   γ ι α   ν α   δ ι α β ά σ ε τ ε   έ ν α   α π ό σ π α σ μ α   α π ό   τ ο   β ι β λ ί ο !