Η μικρή Μία σώζει μια κουκουβάγια από τραυματισμό και μεγαλώνουν μαζί. Τώρα ήρθε η ώρα να αποχωριστούν. Πώς θα χειριστούν αυτή τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή τους; Τι κάνει κάποιος όταν έρχεται η ώρα να αφήσει να φύγει μακριά του αυτός που αγαπάει; Πόσο σημαντικό είναι να βιώνουμε στις ζωές μας τέτοιες στιγμές;
Πρόκειται για ένα αριστουργηματικό παραμύθι που απευθύνεται σε παιδιά από 8 ετών και πάνω κυρίως λόγω του θέματός του και των άπειρων συμβολισμών και υπονοιών που υπάρχουν στο κείμενο και στην εικονογράφηση. Η Κιμ Σένα καταφέρνει με ελάχιστες λέξεις και με απίστευτη σχεδιαστική δύναμη να καταγράψει τον συναισθηματικό κόσμο ενός κοριτσιού και μιας κουκουβάγιας και να με κρατήσει με κομμένη ανάσα ως το τέλος, έμπλεο αγωνίας για το πού πάει η Λούσι. Ήθελα να κλάψω αλλά και να κρατηθώ άδακρυς, ήθελα να μη χωριστούν αυτά τα πλάσματα αλλά και να αποχαιρετιστούν αν είναι για το καλό τους Πρόκειται για ένα από τα πιο καλαίσθητα άλμπουμ των εκδόσεων Κόκκινη Κλωστή Δεμένη και όχι μόνο, γεμάτο δύναμη, ένταση, ενάργεια και χρώματα, όσο κι αν οι μουντές και σκούρες αποχρώσεις δε σε προετοιμάζουν για κάτι ευχάριστο.
Ομολογώ ότι το τέλος μου άφησε διττά μηνύματα: η όλη διαδικασία με προετοίμασε για τον οριστικό αποχαιρετισμό, αν και κάποιες λεπτομέρειες έδειχναν πως δεν έχουμε να κάνουμε με τον θάνατο αλλά με την ευθύνη μας να αφήσουμε κάτι που εμείς έχουμε μεγαλώσει και αναθρέψει να βρει ελεύθερο τον δικό του δρόμο. Ο μαύρος πάνθηρας που έρχεται να παραλάβει την κουκουβάγια επίσης έχει πολλές σημασίες στη λαϊκή κουλτούρα των πολιτισμών: δύναμη, ασφάλεια και σιγουριά αλλά και φόβος ή θάνατος. Τελικά, με την εικόνα της τελευταίας σελίδας, μάλλον η Κιμ Σένα κλίνει προς τη θετική πλευρά του αποχωρισμού.
Ας τολμήσω να αγγίξω με σχολιασμό και την αξεπέραστη εικονογράφηση. Δεν ξέρω τι να πρωτοθαυμάσω: την πλαστικότητα των γραμμών, τον άφθαστο ρεαλισμό, τις συναρπαστικές λεπτομέρειες που δημιουργούν ιστορίες μέσα στην ιστορία αλλά και κρυμμένες εικόνες που εξάπτουν τη φαντασία, τις εξαίρετες απεικονίσεις της Μία και της Λούσι και ειδικά αυτήν που η Κιμ Σένα τις ταυτίζει παραστατικά, την έμφαση στο σκούρο πράσινο, το μπλε, το λιλά, το μωβ, την κατά τόπους σουρεαλιστική απεικόνιση της σχέσης, την κόκκινη κορδέλα στον λαιμό της Λούσι που άργησα να προσέξω, τις ασύλληπτες οπτικές γωνίες-πρόκληση για έναν καλλιτέχνη; Ακόμη κι αν οι γονείς θεωρήσουν το θέμα του βιβλίου μη διασκεδαστικό και αισιόδοξο, είναι κρίμα να μην το δώσουν στα παιδιά τους έστω για την αισθητική απόλαυση της εικονογράφησης!
«Καιρός να πούμε αντίο» λοιπόν κι αυτό το βιβλίο είναι η ιδανική συντροφιά σε τέτοιες δύσκολες στιγμές.
Πάνος Τουρλής