Ένα περιεκτικό μυθιστόρημα για την οικονομική καταστροφή της Κύπρου το 2013 με αναφορά και στα αιματηρά γεγονότα που οδήγησαν στο δημοψήφισμα για την Ένωση και στην εισβολή του Αττίλα το 1974.Αυτό που με ξένισε από την αρχή ήταν η κυπριακή ομιλία στους διαλόγους, το θεώρησα περιττό αφού απευθύνεται (και) σε ελληνικό κοινό. Άλλο να έχεις ένα ιστορικό μυθιστόρημα, όπου προσθέτεις διαλόγους με ντοπιολαλιά για αληθοφάνεια και ατμόσφαιρα κι άλλο να περιγράφεις μια σύγχρονη ιστορία. Ναι, στην Κύπρο διαδραματίζεται, έχω διαβάσει όμως βιβλία που αφορούν και εξελίσσονται στην Κύπρο, πουθενά όμως δε διάβασα κυπριακό ιδιωματισμό.
Μου άρεσαν οι χαρακτήρες και η πορεία τους στον χρόνο: α) η Κλειώ που αγωνίζεται να παραμείνει με τον άντρα της, Αντρέα, ο οποίος όμως από δικηγόρος εξελίσσεται τάχιστα σε ντιβέλοπερ (απ' ό,τι κατάλαβα, ντιβέλοπερ είναι εκείνος που επενδύει σε ακίνητα, διαλέγει το σημείο ανέγερσης και χτίζει ή μετατρέπει ένα παλιό οίκημα σε κάτι άλλο), καταπατώντας δασικές εκτάσεις και χώρους πολιτιστικής και αρχαιολογικής σημασίας, λαδώνοντας τους πάντες και τα πάντα, β) ο Αντρέας, που σκιαγραφείται ωραία και η συγγραφέας εξηγεί τα πάντα για το πώς και το γιατί επέλεξε αυτήν την καριέρα και πόσο αδίστακτος κατάντησε για χάρη του χρήματος. Και γύρω από το ζευγάρι η κόρη τους, Έλλη, ο νέος σύζυγος της Κλειώς, Τεύκρος και άλλοι, που συγκροτούν ένα ωραίο πλαίσιο. Έμαθα πολλά από το μυθιστόρημα για το πώς οδηγήθηκε στο σημείο αυτό η Κύπρος, πώς και γιατί αποφασίστηκε το «κούρεμα», η συγγραφέας με διαφώτισε σε αρκετά σημεία.
Επίσης δε μου άρεσε το τέλος. Υπάρχει ανατροπή ως προς την εξέλιξη της υπόθεσης, όμως αυτή η ανατροπή δεν προσφέρει κάτι στο σύνολο του βιβλίου, οι κακοί δε μετανοούν ούτε τιμωρούνται, δεν έχουμε λύση του δράματος, κατά τον Αριστοτέλη.
Πάνος Τουρλής