Ο αφηγητής του βιβλίου «Η φωνή μέσα μου» ακούει φωνές που δεν τον αφήνουν να κοιμηθεί, που του ζητάνε παράξενα πράγματα, παράλογα. Οι ψυχολογικές του μεταπτώσεις κυμαίνονται από τη χαρά και την αισιοδοξία στην έλλειψη αυτοπεποίθησης και την αίσθηση της ήττας και της απώλειας. Οι άνθρωποι γύρω του είναι εχθροί και τα χάπια που παίρνει φαίνεται σα να μην κάνουν τη δουλειά τους. Στο νέο βιβλίο του Κωνσταντίνου Ιωακειμίδη μια θηλιά τυλίγει τον αναγνώστη από την αρχή ως το τέλος.Το κείμενο είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο και έχει μικρές, κοφτές προτάσεις που δίνουν ταχύτητα στην αφήγηση και ελάχιστα περιθώρια για σκέψη στον αναγνώστη που γυρίζει με αγωνία τις σελίδες για να δει τι θα γίνει παρακάτω. Η ιστορία τρέχει, κυλάει σα νερό, ο πρωταγωνιστής δεν κρύβεται από κανέναν και κυρίως από τον εαυτό του. Καταγράφει τα πάντα: λάθη, αστοχίες, όνειρα, φιλοδοξίες, εγωισμούς, υπερβολική αυτοπεποίθηση, αισιοδοξία και απογοητεύσεις. Περνάει διαδοχικά από τη σχιζοφρένεια στη διπολική διαταραχή κι από κει μια ανατροπή θα τον φέρει σε μια αναπάντεχη αλλαγή. Διαρκώς, εκεί που νιώθει καλά αφήνεται και τα πράγματα παίρνουν την κάτω βόλτα ξανά και ξανά. Κατηγορεί τις αστοχίες κάποιων γιατρών, αναθεματίζει τα χάπια που δε θέλει να τα ξαναδεί στη ζωή του, αποφεύγει τα νοσοκομεία που έγιναν πια δεύτερο σπίτι του όμως πάνω απ’ όλα ξέρει τι έχει κάνει και πόσο φταίει ο ίδιος για όλα αυτά.
«Η φωνή μέσα μου» είναι ένα ρέον, συγκινητικό αφήγημα που με βοήθησε να καταλάβω έστω και λίγο τον τρόπο σκέψης και τη μοναξιά των ανθρώπων που στρέφονται στην ψυχιατρική βοήθεια. Πρόκειται επίσης για ένα διαφορετικό θεματικό πεδίο για τον συγγραφέα που κατάφερε να αποδώσει σωστά και ρεαλιστικά τον χαρακτήρα των ανθρώπων που χρειάζονται ψυχιατρική παρακολούθηση ενώ ταυτόχρονα, μεταβαίνοντας αφηγηματικά από το παρελθόν στο παρόν, δίνει ενάργεια στην ιστορία του και τραβάει όλη την προσοχή του αναγνώστη για να του παρουσιάσει όσο γίνεται αντικειμενικά και στρωτά τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή του. Λιτό και συμπυκνωμένο, δυνατό και αληθινό, με συγκίνησε και με γέμισε θάρρος και δύναμη.
Πάνος Τουρλής