Η Βιργινία Ροφηματά έχει μεγάλη αγάπη για τις τσαγιέρες. Το σπίτι της είναι γεμάτο από αυτά τα αντικείμενα, σε πολλά σχέδια, μεγέθη και χρώματα. Δεν τις χρησιμοποιούσε όμως μόνο για τσάι αλλά και για φαγητό, κοσμηματοθήκες κλπ. Μια μέρα όμως εξαφανίζεται το καπάκι από την αγαπημένη της τσαγιέρα. Πού χάθηκε; Τώρα τι θα κάνει με ένα άχρηστο κατ’ εκείνη αντικείμενο; Τι θα σκεφτεί η μικρή Μαργαρίτα που θα φέρει τα πάνω κάτω και θα γεμίσει ξανά τον τόπο με χρώματα, λουλούδια και μυρωδιές;
Η Τασούλα Επτακοίλη έγραψε μια υπέροχη ιστορία για την αγάπη και τα πλεονεκτήματά της και την παρουσίασε με μια πολυεπίπεδη και γεμάτη ανατροπές αφήγηση. Δημιούργησε ένα ιδανικό δίπολο, από τη μια τη γυναίκα που προτιμάει να πετάξει κάτι χωρίς ν’ ασχοληθεί άλλο μαζί του κι από την άλλη ένα παιδί με φαντασία, γεμάτο αγάπη για ζωή και τρυφερότητα. Η ιστορία ξεκινάει με διασκεδαστικά στιγμιότυπα από τη ζωή της Βιργινίας Ροφηματά που έχει ένα σπίτι γεμάτο τσαγιέρες και στη συνέχεια στρέφεται στην καθημερινότητα ενός παιδιού που μεγαλώνει σε μια αγαπημένη οικογένεια, πηγαίνει σχολείο, της αρέσει το παιχνίδι και τσουπ, με τη φαντασία της δίνει την κατάλληλη λύση. «… με την αγάπη ακόμα και τα μισά γίνονται ολόκληρα» υποστηρίζει η συγγραφέας κι αυτό το δίνει με μια γλυκιά ιστορία που θ’ αγαπήσουν όλα τα παιδιά.
Η εικονογράφηση της Zafouko Yamamoto (ψευδώνυμο της Ζαφειρούλας Σιμοπούλου) είναι λεπτομερέστατη και άκρως ρεαλιστική. Πιστεύω πως η γυναίκα πρέπει να κουράστηκε πολύ για να σκεφτεί τόσο πολλές και τόσο διαφορετικές τσαγιέρες. Τι σχέδια, τι χρώματα, τι μεγέθη (αγάπησα την τσαγιέρα-ελέφαντα), πόση φαντασία για το πώς θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα αντικείμενα και εκτός της κουζίνας! Με μέλισσες, με ανανάδες, με πέρλες, με χριστουγεννιάτικα δέντρα, ακόμη και με πιγκουίνους! Η φαντασία δε σταματάει ούτε για μια σελίδα! Η γατούλα της κυρίας Ροφηματά παίζει τον δικό της χαριτωμένο βουβό ρόλο και δίνει ακόμη μεγαλύτερη τρυφερότητα στην εξιστόρηση. Και η ζωή της Μαργαρίτας αποδίδεται πιστά, με εξίσου γλυκά χρώματα, απλώς η καθημερινότητά της δε δίνει αφορμές για τέτοια ποικιλία σχεδίων.
«Η τσαγιέρα που ανθίζει» είναι ένα τρυφερό παραμύθι για τη δύναμη της ουσιαστικής και αυθόρμητης αγάπης και αφηγείται με συναρπαστικές ανατροπές τον τρόπο που έχουμε οι ίδιοι μέσα μας για να κάνουμε τη ζωή μας και, γιατί όχι, τον κόσμο μας καλύτερο! Αν μάλιστα τα παιδιά το διαβάσουν δίπλα σε μια τσαγιέρα γεμάτη ζεστό ρόφημα, θα είναι ο ιδανικός συνδυασμός!
Πάνος Τουρλής