Ο προφορικός λόγος του Κουντζ έχει αρχίσει να με κουράζει είναι η αλήθεια. Έχει πάντα ένα στόρι και πάντα το διανθίζει με εξυπνακίστικα σχόλια εμπειρικής παρατήρησης στη νοοτροπία και την καθημερινότητα των Αμερικανών. Τεσπα. Πρωτότυπο το θέμα αλλά καταντάει τσίχλα. 5 μέρες δυστυχίας και συμφοράς. Θα μπορούσε να είναι λιγότερες. Οι εκπλήξεις και οι ανατροπές για μένα τελειώνουν στη δεύτερη μέρα, μετά πρέπει να καταντήσουμε Φωσκολιάδα για να το σώσουμε. Ένα παιδί γεννιέται την ίδια μέρα με ένα παιδί παρανοϊκού κλόουν που μισεί θανάσιμα την κάστα των χορευτών στσο τσίρκο που δουλεύει γιατί η γυναίκα του που ανήκε στην οικογένειά τους τους εγκατέλειψε για χάρη του. Η γυναίκα του κλόουν πεθαίνει στη γέννα κι ο κλόουν σκοτώνει γιατρούς και νοσοκόμες κι εξαφανίζεται με το μωρό. Ο ήρωάς μας μεγαλώνει γνωρίζοντας για τις προφητείες του παππού κι ανακαλύπτουμε ότι οι δύσκολες μέρες θα έρθουν από την πλευρά του κλόουν και του γιου του που μεγάλωσε. Την πρώτη φορά ο κακός γιος μισεί την πόλη και την τινάζει στον αέρα. Τον συλλαμβάνουν με τη βοήθεια του ήρωά μας που γνωρίζει κι ερωτεύεται μία. Τη δεύτερη φορά τον κυνηγά ο μπαμπάς γιατί του συνέλαβαν το παιδί. Μετά από ένα γαϊτανάκι ανατροπών μαθαίνουμε ότι τελικά το μωρό που άρπαξε ο κλόουν εκείνο το βράδυ ήταν ο δίδυμος αδελφός του ήρωά μας (ηρωική προσπάθεια μιας άλλης νοσοκόμας να δώσει χαρά στην οικογένεια του, δηλαδή έχουμε μια μάνα νεκρή από τη μια κι ένα νεκρό μωρό από την άλλη) κι έτσι ο κακός κλόουν κυνηγά το ζευγάρι για να κλέψει τον εγγονό του. Και στο τέλος τους κυνηγούν οι κακοί χορευτές γιατί μαθαίνουμε ότι ο πατέρας βίαζε την κόρη του κι έτσι τα δίδυμα ήταν εγγόνια του αλλά και γιοί του!!!!!!!!Τέσπα, ασχολίαστο. Καλή υπόθεση αλλά τραβηγμένη από τα μαλλιά. :(
Πάνος Τουρλής