Αυτό που δεν είμαι εγώ

της Λίτσας Καραμπίνη

Μου άρεσε. Πολύ. Γυναικεία γραφή που σε ταξιδεύει στην εσωτερική αναζήτηση της ηρωίδας (ή μάλλον των ηρωίδων). Η Κατιάννα 1 :) αποφασίζει να χωρίσει παραμονές του γάμου της γιατί ο μέλλων σύζυγος πίστεψε τον κολλητό του ότι την είδε με άλλον. Η Κατιάννα τα αρνήθηκε όλα κι ο Νώντας ακύρωσε το γάμο μέχρι να μάθει την αλήθεια. Η Κατιάννα βγαίνει στο δρόμο και γίνεται μάρτυρας τροχαίου, στο οποίο θύμα είναι η δίδυμη αδερφή της. Το σοκ και η έκπληξη της δίνουν την αφορμή να μας αφηγηθεί την ιστορία της από τη στριμμένη γιαγιά της μέχρι τη νονά της που άρπαξε τη δίδυμη αδερφή της κατόπιν συνεννόησης με τη γιαγιά αμέσως μετά τη βάφτιση. Και ξέμεινε η Κατιάννα 1 το γρουσούζικο και το κακορίζικο. Κι η μάνα της να τη συγκρίνει συνέχεια με το "αυτό", την αδερφή της, που σίγουρα θα έχει προοδεύσει, θα έχει σπουδάσει...Η αλήθεια είναι όμως τελείως διαφορετική. Κι η ευκαιρία να λυθούν όλα είναι αυτό το τροχαίο. Η Κατιάννα μπαίνει στη ζωή της αδερφής της για να βρει το χαμένο παρελθόν, για να διώξει τους δικούς της φόβους, για να ξορκίσει το δικό της κακό, για να σπάσει επιτέλους οριστικά τη "φοντανιέρα" του εαυτού της και να μην ξανακολλήσει τα σπασμένα γυαλάκια ποτέ ξανά. Αυτή η αλλαγή τη βοηθά να ξεδιαλύνει τη ζωή τη δική της και της αδερφής της. Και να καταλάβει ποιος πραγματικά την αγαπά και γιατί τότε είχε φύγει. Τελικά τα παιδιά όντως πληρώνουν αμαρτίες γονέων κι είναι τόσο μα τόσο δύσκολο να ξεφύγουμε από την επιρροή των γονιών μας, τα λάθη τους και τις απαιτήσεις τους στη δική μας ζωή. Η ιστορία ξεδιπλώνεται σιγά σιγά, αβίαστα. Αναδρομή στο παρελθόν πριν έρθουμε οριστικά αντιμέτωποι με το παρόν. Λάθη, απορίες, αγωνία και άγχος για την τελική αυτο-επιβεβαίωση. Η Κατιάννα 1 παιρνει τη ζωή στα χέρια της και τη διαφυλάττει σαν κόρη οφθαλμού, αγνοώντας όλες τις σειρήνες των γύρω που την επηρέασαν. Και η λύτρωση έρχεται με μια τυχαία γκάφα! Πουθενά δεν κάνει κοιλιά, πουθενά δε σε βαριεστά, αποφεύγει να γίνει μελούρα ή συναισθηματικό. Έξυπνο, βαθύ, απλό και τόσο μα τόσο ευχάριστο και αληθινό!

Πάνος Τουρλής