Ανεξήγητη ολική καταστροφή, στάχτη παντού, αποκαΐδια, πτώματα και κατσαρίδες. Ένας άντρας, προγραμματιστής στην προηγούμενη ζωή, επιβιώνει τυχαία από τον θάνατο. Και τώρα; Ένας άντρας με γεμάτο παρελθόν και αβέβαιο μέλλον. Σε πρώτη φάση πρέπει να επιβιώσει, γι’ αυτό ξεκινάει να ψάχνει για επιζώντες και προμήθειες. Σε δεύτερη φάση αποφασίζει να διασχίσει τη θάλασσα για να πάει στο νησί της αγαπημένης του και να δει αν επιβίωσε κι εκείνη. Θα τα καταφέρει;Ο συγγραφέας με εξέπληξε ευχάριστα. Περιγράφει μια δύσκολη εποχή και στήνει έναν ολόκληρο χωροχρόνο, στον οποίο εύχομαι να μην κληθούμε να ζήσουμε ποτέ. Μου θύμισε σε πολλά σημεία το Κινητό και τον Μαύρο Πύργο του Στίβεν Κινγκ αλλά ήταν πιο μαζεμένο και απόλυτα ανθρωποκεντρικό. Εδώ έχουμε να κάνουμε με βαθιά τομή στη διαστρωμάτωση της κοινωνίας και πλήρη απογύμνωση του ανθρώπου εν όψει της επιβίωσης, της δίψας, της πείνας. Δύσκολα περιστατικά, ανατρεπτικές στιγμές που με έκαναν να κλείσω τα μάτια, σκεφτόμενος πόσους αιώνες μας πήρε για να εκπολιτιστούμε και όμως, μέσα σε ένα δευτερόλεπτο επιστρέφουμε, κινούμενοι από το ένστικτο, στον πρωτογονισμό.
Η περιπλάνηση του πρωταγωνιστή είναι γεμάτη περιπέτειες, εχθρούς και εμπόδια, στάχτη που κατακάθεται παντού πάνω σου και μέσα σου, πολλούς συνοδοιπόρους αλλά και αντιπάλους, με ελάχιστο φαγητό και ύπνο, πολλές φήμες, μικρές ομάδες επιζησάντων, αυτάρκεις κοινότητες και ξέφρενες αγέλες. Ένα μεγάλο ταξίδι στην άλλη άκρη της χώρας και στα έγκατα της ψυχής. Εξαιρετική η διατύπωση: «Πρέπει να φτάσω στον προορισμό μου. Αλλιώς, ό,τι έκανα γι’ αυτόν, ό,τι τέρατα αντιμετώπισα θα γίνουν αναίτιες ενοχές» (σελ. 287).
Η αφηγήση εναλλάσσεται από πρωτοπρόσωπη σε τριτοπρόσωπη, οι λέξεις λες και ξεπετάγονται από συντριβάνι, με χτυπούσαν κατακούτελα, σχηματίζοντας εικόνες γαλήνης και άφατου τρόμου. Κι όμως κατά καιρούς υπήρχε ανθισμένο ένα λουλουδάκι αισιοδοξίας, ένας ξεχασμένος σκαντζόχοιρος, κάτι για να πιαστείς και να συνεχίσεις. Καλύτερα να υπάρχει μια ελπίδα ώστε να έχει κι ο άνθρωπος έναν στόχο. Υπέροχο κείμενο, συγκεντρωμένο και μαζεμένο, χωρίς να ξεφεύγει με περιγραφές και σκηνές που δε χρειάζονται και χωρίς να χάνει τον ειρμό του. Μια ταραγμένη περιπλάνηση με ποικιλία περιστατικών και αντιφατικά αισθήματα, καλογραμμένη και ρεαλιστικότατη. Διαφορετικό, πρωτότυπο, δυνατό και μεστό.
Πάνος Τουρλής