Νέος δάσκαλος εδώ και δυο χρόνια στο σχολείο προσπαθεί να κατανοήσει και να γνωρίσει τα παιδιά της τάξης του. Εκείνα όμως δε σταματούν να κάνουν σκανταλιές και με αφορμή τις ριγμένες στην αυλή κουκουνάρες να του κάνουν τη ζωή δύσκολη ακριβώς τη μέρα που ένα σοβαρό κρυολόγημα τον υποχρεώνει σε αφωνία. Τελικά θα αγαπήσουν τα παιδιά τον άνθρωπο που τα διδάσκει; Ο δάσκαλος πώς θα καταφέρει να κερδίσει την αγάπη και την εμπιστοσύνη τους;
Ο κύριος Βασίλης Κουτσιαρής, μέσα από ένα πρωτότυπο και διαφορετικό παιχνίδι, αυτό με τις κουκουνάρες, που αφηγείται παραστατικά, καταφέρνει να ζωντανέψει έναν μικρόκοσμο γεμάτο φωνές, γέλια και πειράγματα. Οι κουκουνάρες είναι απλώς η αφορμή για να δυσκολέψουν τις παραδόσεις του δασκάλου όμως οι καταστάσεις που περιγράφονται δε φτάνουν σε ακρότητες, παραμένουν παιδικά σκαριφήματα. Ο συγγραφέας περιγράφει παραστατικά έναν άνθρωπο ταγμένο στους τύπους και τη διδακτέα ύλη του σχολείου, με άτσαλες προσπάθειες γνωριμίας με τους μαθητές του και καταφέρνει σταδιακά να τον αλλάξει, να του δείξει μια άλλη πλευρά και συν τω χρόνω να κερδίσει τα παιδιά.
Μου άρεσε που η ιστορία ξεκινάει απότομα σχετικά, αποφεύγοντας τις εισαγωγικές περιγραφές τύπου «μια μέρα» ή «σε ένα σχολείο κάπου στο τάδε σημείο» κλπ. Έτσι βάζει τον μικρό αναγνώστη απευθείας στην καρδιά της εξιστόρησης και σταδιακά του δείχνει το γύρω περιβάλλον, του συστήνει τους μαθητές και τον δάσκαλο, αρχίζει την πλοκή κλπ. Οι σκανταλιές δεν είναι προσβλητικές ή επικίνδυνες αλλά αθώες, αντικατοπτρίζουν ακριβώς τη συμπεριφορά και τις αντιλήψεις των παιδιών του δημοτικού, κάτι που δείχνει πως ο κύριος Κουτσιαρής, δάσκαλος τόσα χρόνια, ξέρει πολύ καλά την ψυχολογία, το σκεπτικό και τα συναισθήματα των μικρών πλασμάτων που καλείται να εκπαιδεύσει κάθε άνθρωπος που στέκεται πάνω σε μια έδρα.
Η εικονογράφηση της κυρίας Θέντας Μιμηλάκη ακροβατεί ανάμεσα στον σουρεαλισμό και την πραγματικότητα, είναι αφαιρετική, εκφραστική και παραστατική. Γεμίζει τις σελίδες του βιβλίου με άφθονες κουκουνάρες, ζωντανεύει με όμορφο τρόπο τη σχολική καθημερινότητα, αποτυπώνει γελαστές, σκανταλιάρικες (αλλά και μετανοημένες, βλ. σελ. 15) φατσούλες και χαρίζει άφθονα χρώματα στην περιπέτεια που περιγράφει ο κύριος Κουτσιαρής.
Το βιβλίο «Ας μιλήσουμε για κουκουνάρες» είναι ένας τρυφερός και εύληπτος οδηγός για την κατανόηση της συμπεριφοράς που οφείλουν να έχουν τα παιδιά στον δάσκαλό τους και το αντίστροφο. Δεν είναι κακό μερικές φορές να είμαστε αυθόρμητοι και να αφήνουμε τη φαντασία μας ελεύθερη ώστε να βοηθήσουμε τα αθώα πλασματάκια γύρω μας να αγαπήσουν περισσότερο και να κατανοήσουν καλύτερα τον γύρω κόσμο!
Πάνος Τουρλής