Η Μαρσέλα Σερράνο γεννήθηκε στο Σαντιάγο της Χιλής το 1951. Σπούδασε χαρακτική στο Universidad Catolica. Από το 1976 μέχρι το 1983 ασχολήθηκε επαγγελματικά με τις εικαστικές τέχνες, ιδιαίτερα με εγκαταστάσεις (installation art) και καλλιτεχνικές δράσεις (όπως body art). Από τα μυθιστορήματά της -που έχουν κυκλοφορήσεις με μεγάλη επιτυχία στη Λατινική Αμερική και στην Ευρώπη και έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο, ξεχωρίζουν τα "Nosotras que nos queremos tanto", 1991 (βραβείο Premio Municipal de Literatura, 1994), "Para que no me olvides", 1993 (βραβείο Sor Juana Ines de la Cruz, 1994), "Antigua vida mia" ("Το τέλος της γιορτής") 1995, "El albergue de las mujeres tristres" ("Το πανδοχείο των θλιμμένων γυναικών") 1998, "Nuestra Senora de la Soledad" 1999, "Lo que esta en mi corazon" 2001, φιναλίστ για το βραβείο Planeta Espana, "Hasta siempre, mujercita" 2004, "La Ilorona" 2008, "Diez mujeres". Έχει γράψει επίσης έναν τόμο με διηγήματα υπό τον τίτλο "Dulce enemiga mia" (2013).
Η Μαρσέλα Σερράνο γεννήθηκε στο Σαντιάγο της Χιλής το 1951. Σπούδασε χαρακτική στο Universidad Catolica. Από το 1976 μέχρι το 1983 ασχολήθηκε επαγγελματικά με τις εικαστικές τέχνες, ιδιαίτερα με εγκαταστάσεις (installation art) και καλλιτεχνικές δράσεις (όπως body art). Από τα μυθιστορήματά της -που έχουν κυκλοφορήσεις με μεγάλη επιτυχία στη Λατινική Αμερική και στην Ευρώπη και έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο, ξεχωρίζουν τα "Nosotras que nos queremos tanto", 1991 (βραβείο Premio Municipal de Literatura, 1994), "Para que no me olvides", 1993 (βραβείο Sor Juana Ines de la Cruz, 1994), "Antigua vida mia" ("Το τέλος της γιορτής") 1995, "El albergue de las mujeres tristres" ("Το πανδοχείο των θλιμμένων γυναικών") 1998, "Nuestra Senora de la Soledad" 1999, "Lo que esta en mi corazon" 2001, φιναλίστ για το βραβείο Planeta Espana, "Hasta siempre, mujercita" 2004, "La Ilorona" 2008, "Diez mujeres". Έχει γράψει επίσης έναν τόμο με διηγήματα υπό τον τίτλο "Dulce enemiga mia" (2013).
