Ο Κωνσταντίνος Λιανός γεννήθηκε το 1917 στο Παλαιοχώρι Φωκίδας όπου έζησε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Αγρότης και αυτοδίδακτος μηχανουργός, κατατάχθηκε στον στρατό το 1938 και υπηρέτησε μόνο για οκτώ μήνες ως προστάτης οικογένειας, στο 542 Σύνταγμα Ευζώνων της Λαμίας. Στις 20 Αυγούστου 1940 επιστρατεύτηκε πάλι στο ίδιο Σύνταγμα και η ιταλική επίθεση βρήκε τη μονάδα του (Λόχος Διοικήσεως 1ου Τάγματος) στο μοναστήρι της Κληματιάς, στην Τσαμουριά. Η μονάδα του, με τα μεταγωγικά της, παρέμεινε στο μέτωπο μέχρι την ημέρα της κατάρρευσής του και ο Λιανός, όπως όλοι οι στρατιώτες που είχαν επιζήσει, πήρε το δρόμο της επιστροφής για το χωριό με τα πόδια. Παντρεύτηκε τη γυναίκα του Αικατερίνη το 1946. Άνθρωπος σκεπτόμενος, πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, δεν έπαψε ποτέ να καλλιεργεί τη γη ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με την κατασκευή γεωργικών μηχανών, τομέα στον οποίο τιμήθηκε με διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Παράλληλα, έχοντας ιδιαίτερη κλίση στα γράμματα, εξέδωσε εκτός από την προσωπική του ιστορία στον Αλβανικό πόλεμο ("Η ζωή μου κατά τον Ιταλοελληνικόν πόλεμον"), βιβλία με ιστορικό, λαογραφικό, δοκιμιακό και θρησκειακό χαρακτήρα και συλλογές ποιημάτων, ενώ ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, τη χαλκογραφία και την ξυλογλυπτική (κατασκευάζοντας από γκλίτσες μέχρι κομπολόγια).
Ο Κωνσταντίνος Λιανός γεννήθηκε το 1917 στο Παλαιοχώρι Φωκίδας όπου έζησε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Αγρότης και αυτοδίδακτος μηχανουργός, κατατάχθηκε στον στρατό το 1938 και υπηρέτησε μόνο για οκτώ μήνες ως προστάτης οικογένειας, στο 542 Σύνταγμα Ευζώνων της Λαμίας. Στις 20 Αυγούστου 1940 επιστρατεύτηκε πάλι στο ίδιο Σύνταγμα και η ιταλική επίθεση βρήκε τη μονάδα του (Λόχος Διοικήσεως 1ου Τάγματος) στο μοναστήρι της Κληματιάς, στην Τσαμουριά. Η μονάδα του, με τα μεταγωγικά της, παρέμεινε στο μέτωπο μέχρι την ημέρα της κατάρρευσής του και ο Λιανός, όπως όλοι οι στρατιώτες που είχαν επιζήσει, πήρε το δρόμο της επιστροφής για το χωριό με τα πόδια. Παντρεύτηκε τη γυναίκα του Αικατερίνη το 1946. Άνθρωπος σκεπτόμενος, πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, δεν έπαψε ποτέ να καλλιεργεί τη γη ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με την κατασκευή γεωργικών μηχανών, τομέα στον οποίο τιμήθηκε με διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Παράλληλα, έχοντας ιδιαίτερη κλίση στα γράμματα, εξέδωσε εκτός από την προσωπική του ιστορία στον Αλβανικό πόλεμο ("Η ζωή μου κατά τον Ιταλοελληνικόν πόλεμον"), βιβλία με ιστορικό, λαογραφικό, δοκιμιακό και θρησκειακό χαρακτήρα και συλλογές ποιημάτων, ενώ ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, τη χαλκογραφία και την ξυλογλυπτική (κατασκευάζοντας από γκλίτσες μέχρι κομπολόγια).
