Επί αιώνες, οι κριτικά σκεπτόμενοι πιστοί - αυτοί δηλαδή που δεν αρκούνται στα λεγόμενα της `Αποκάλυψης` - έκαναν εξαιρετικά επίπονες προσπάθειες να αποδείξουν `λογικά` την ύπαρξη της Ανώτερης Δύναμης. Άλλοι πάλι στοχαστές προσπάθησαν, με παρόμοιο περίπου τρόπο, να αποδείξουν την ανυπαρξία της. Όμως, και οι δύο αυτές απόπειρες καταφυγής στην ανθρώπινη λογική, με τους εντελώς αντίθετους, έστω, στόχους, απέτυχαν παταγωδώς. . . Τελικά, από όλη αυτή την τεράστια νοητική προσπάθεια απέμεινε μία και μόνη - έμμεση ίσως, αλλ` ισχυρότατη - ένδειξη για την `αδήριτη λογική αναγκαιότητα` της ύπαρξης της Ανώτερης Δύναμης: ότι, εάν αυτή δεν υπήρχε, θα ήταν εντελώς αδύνατο να ερμηνευθεί το ποιος `σχεδίασε` αλλά και το ποιος `κατασκεύασε` τα εξαιρετικά πολύπλοκα πράγματα που συναντάμε γύρω μας στη φύση, όπως ο ανθρώπινος εγκέφαλος ή το ανθρώπινο μάτι. Όμως, από τα μέσα περίπου του 20ού αιώνα και μέχρι τις μέρες μας, η βεβαιότητα αυτή κλονίστηκε συθέμελα. Η απρόσωπη, αθροιστικά σωρευμένη και εξειδικευμένη επιστημονική γνώση ήρθε, χωρίς μάλιστα καθόλου να το επιδιώκει, να καταδείξει ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η δημιουργία των εξαιρετικά πολύπλοκων αυτών πραγμάτων να έγινε με άλλους τρόπους, `χωρίς δηλαδή τη διαμεσολάβηση της Ανώτερης Δύναμης`. Η συναρπαστική αυτή ιστορία, που συχνά θυμίζει περιπετειώδες μυθιστόρημα, εξιστορείται στο δεύτερο μέρος του βιβλίου. Στο πρώτο μέρος επιχειρείται, ως `προετοιμασία του εδάφους`, κριτική ιστορική προσέγγιση ορισμένων χαρακτηριστικών σημείων της πορείας των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, χωρίς την οποία θα ήταν ίσως δύσκολη η κατανόηση του επόμενου, κυρίου θέματος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]