"Η παλιά αγορά της Κωνσταντινούπολης έβραζε από την κίνηση. Χιλιάδες μικροπωλητές διαλαλούσαν την πραμάτεια τους, σε τράβαγαν από το μανίκι για να σου αποσπάσουν την προσοχή και, κατ΄ επέκταση, όσες περισσότερες λίρες μπορούσαν. Η υγρασία και η ζέστη έκαναν τα ρούχα να κολλάνε πάνω σου και μια περίεργη μυρωδιά πλανιόταν στην ατμόσφαιρα. Χιλιάδες τουρίστες συνωστίζονταν στο παζάρι ψάχνοντας για σουβενίρ. Τα ασπρουλιάρικα κορμιά τους, ντυμένα με πολύχρωμα πουκάμισα, σορτσάκια και φορέματα, έρχονταν σε αντίθεση με τους φτωχοντυμένους Τούρκους. Χαμένος μέσα στα δαιδαλώδη στενά, με τ΄ όνομα του δρόμου συνέχεια στο μυαλό μου για να μην το ξεχάσω, έψαχνα απεγνωσμένα. Μετά από αμέτρητες ερωτήσεις και λανθασμένες κατευθύνσεις, βρέθηκα έξω από ένα παλιό κτίριο, σ΄ ένα ήσυχο σοκάκι. Το σκηνικό ήταν συναρπαστικό. Θύμιζε κάτι από ταινίες κατασκοπίας. Η μυστικότητα, ο κίνδυνος, η αναζήτηση του "συνδέσμου" για την επαφή με τους αντάρτες του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK). Προσπάθησα να διαγράψω απ΄ το μυαλό μου ότι αυτό που έβρισκα συναρπαστικό ήταν για τους Κούρδους η πικρή καθημερινότητα, όπου το πρώτο λάθος θα μπορούσε να σημάνει φυλακή, βασανιστήρια και, πολύ πιθανό, το θάνατο".