Στὸ βιβλίο «Ζωῆς Χορηγός, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση», οἱ στοχασμοὶ τῶν Ἁγίων –τῶν πρώτων Ἁγίων τῆς Αγίας Γραφῆς, τῶν μεταγενέστερων Ἁγίων τῆς ἱερῆς ἱστορίας– εἶναι ἐμφανεῖς καθώς χρησιμοποιοῦν ἀφειδώλευτα σχετικὲς παραπομπὲς καὶ ἱστορίες αλλὰ -ἐλπίζω- καὶ στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον συνεισφέρουν στο δικό μου κείμενο. Τὸ πλαίσιο γύρω ἀπὸ τὸ ὁποῖο εἶναι χτισμένος ὁλόκληρος αὐτὸς ὁ στοχασμός εἶναι μία παλιὰ προσευχὴ στὸ Ἅγιο Πνεῦμα (μία προσευχὴ ποὺ προτρέπω τὸν ἀναγνώστη νὰ ἐνσωματώσει στὶς δικὲς του προσευχητικὲς συνήθειες).

«Σπάζοντας» τὴν προσευχὴ αὐτὴ σὲ φράσεις, στοχαζόμαστε τὶς ἀλήθειες καὶ τοὺς θησαυροὺς ποὺ μπορεῖ νὰ ἀποδώσει κάθε μία ἀπὸ αὐτές. Ἡ μόνη ἐπιπλέον προσευχὴ ποὺ μπορεῖ νὰ κάνει ὁ συγγραφέας εἶναι: στὸ τέλος, ὅλα ὅσα θὰ ἀπομείνουν ἀπὸ τὸ βιβλίο στὴν καρδιὰ καὶ τὸν νοῦ τῶν ἀναγνωστῶν νὰ εἶναι μόνον ἐκεῖνα ποὺ τὸ Ἴδιο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἔχει τοποθετήσει ἐκεῖ.

 πατὴρ John Oliver εἶναι ὁ ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Ἐλισσάβετ στὸ Mερφρισμπόρο Τενεσσί (Murfreesboro, TN). Ἀποφοίτησε ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Ἁγίου Τύχωνος, ὅπου ἀργότερα ἐπέστρεψε ὡς διδάσκων στὴν ἕδρα Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης καὶ Ἀμερικανικῆς Θρησκευτικῆς Ἱστορίας. Ζεῖ στὸ Τενεσσὶ μὲ τὴν πρεσβυτέρα του Λάρα καὶ τὰ τέσσερα παιδιὰ τους.