Αχ, αυτές οι μανούλες! Την ίδια κιόλας μέρα που θα γεννήσουν το γιο τους, ξεκινούν να του φτιάχνουν ένα μεγάλο, αξιόπλοο και, κυρίως, ασφαλές καράβι. Αφιερώνονται ολόψυχα στο έργο τους, φροντίζουν και την παραμικρή λεπτομέρεια. Το εξοπλίζουν πλήρως ώστε να έχει πολλά αποθέματα σε τρόφιμα και νερό και, βέβαια, επιλέγουν το καλύτερο πλήρωμα για να το επανδρώσουν. Τέλος, ορίζουν το γιο τους ως μοναδικό καπετάνιο και όταν εκείνες αποφασίσουν ότι ο μονάκριβός τους είναι πλέον άντρας και απόλυτα έτοιμος να σταθεί πίσω από το τιμόνι, τον βάζουν μέσα στο καράβι που είναι δικό τους δημιούργημα και τον ρίχνουν στη θάλασσα. Ούτε τότε όμως ησυχάζουν. Ούτε τότε τον αφήνουν να αντιμετωπίσει μόνος του την ομορφιά και τους κινδύνους του ταξιδιού, καθώς αμέσως μετά μπαίνουν σε ένα μικρό κανό μπροστά από το καράβι ως οδηγοί και πασχίζουν να δαμάσουν τα κύματα, να ηρεμήσουν τη θάλασσα, να μην κλυδωνιστεί το καράβι, να μην ανησυχήσει ο γιος... Δαμάζονται όμως ποτέ τα κύματα;