Η Έλλη, από φοιτήτρια ακόμη, είχε γίνει διάσημη συγγραφέας. Η ίδια πίστευε πως ο Χάρης ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της. . . Τον αγαπούσε και την αγαπούσε δυνατά και τρυφερά. Όταν, πριν τα τριάντα σου, έχεις μια πετυχημένη καριέρα και ένα ιδανικό άντρα για σύντροφο και μέλλοντα σύζυγο, τότε πρέπει να `σαι πανευτυχής. . . Όμως, «όλα σ` αυτόν τον κόσμο έχουν αρχή και τέλος», υποστήριζε πάντα η Έλλη. Και έτσι έγινε. . . Μέσα σ` ένα βράδυ όλα άλλαξαν. Η ζωή φανέρωσε το κακό της πρόσωπο. (. . .) Η Έλλη όμως, πίστευε και κάτι άλλο: στη δικαίωση του καλού! Έδωσε τον αγώνα της, για να δοθεί η δυνατότητα στους καλούς να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, όπως τους αξίζει. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]