Τα περισσότερα επιστημονικά συγγράμματα, που αφορούν τα προβλήματα εκφοβισμού / θυματοποίησης στο σχολείο, αναφέρονται σε ατομικά χαρακτηριστικά δραστών και θυμάτων, σε οικογενειακές παραμέτρους της επιθετικότητας, στην ασφάλεια του σχολείου κ.α, αγνοώντας επιδεικτικά πως η βία δεν είναι αποκλειστικά πρόβλημα κάποιων ατόμων, της οικογένειας ή του σχολείου, αλλά μια κοινωνική επιδημία που πηγάζει από τη χρήση και την κατάχρηση της εξουσίας και συντηρείται με την ανοχή του κοινωνικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζουν, εκπαιδεύονται και μεγαλώνουν τα παιδιά. Το βιβλίο αυτό εξετάζει το φαινόμενο της θυματοποίησης σε διάφορα κοινωνικά πλαίσια, με βάση θεωρητικούς προσανατολισμούς και ερευνητικά ευρήματα από το χώρο της ψυχολογίας και των κοινωνικών επιστημών. Μέσα από μια κριτική θεώρηση της επιστημονικής έρευνας παρουσιάζονται θέσεις και ερευνητικά δεδομένα που οδηγούν σ΄ έναν εναλλακτικό τρόπο κατανόησης της θυματοποίησης μέσα από την αποδόμηση των εννοιών, επιστημονικών προσεγγίσεων και πρακτικών που συντηρούν την καθημερινή πραγματικότητα της βίας στις διαπροσωπικές σχέσεις. Η θεώρηση αυτή δίνει τη δυνατότητα συσχέτισης της θυματοποίησης με τους μηχανισμούς κοινωνικής επιλογής και εδραίωσης εξουσιαστικών προτύπων που λειτουργούν μέσα και έξω από το σχολείο και συμβάλει στον προβληματισμό της προοπτικής ανάπτυξης αποτελεσματικών αντι-θυματοποιητικών προσεγγίσεων, αναιρώντας εκείνες τις μορφές του ηγεμονικού λόγου που διαμορφώνουν, επιτρέπουν και ενθαρρύνουν βίαιες στάσεις και συμπεριφορές.