Από τότε που η Ρούλα γνώρισε την Κατερίνα, μέσα της κάπου έβοσκε μια ζήλια, εντελώς ασυνείδητη και άκακη, μπερδεμένη με ένα εντελώς ξεκαθαρισμένο θαυμασμό. Θαυμασμό όχι μόνο για τα φυσικά της χαρίσματα, αλλά και για την ικανότητα που είχε να καταπιάνεται με σοβαρά θέματα, να συζητάει, να εκθέτει τη γνώμη της με θάρρος. Η Ρούλα δεν ήταν άσχημη κοπέλα. Μπορεί να μην είχε τα σωματικά χαρίσματα της Κατερίνας, όμως ήταν, κατά γενική ομολογία, ένα κορίτσι χαριτωμένο! Μέση λυγερή, μάτια πρασινωπά όμορφα, μαλλί ατίθασο, κορακίσιο, σωματάκι καλοφτιαγμένο, φωνή πεντακάθαρη και βαθιά, που αυτή από μόνη της θα μπορούσε να αγγίξει ως το μεδούλι τις αισθήσεις και τον πόθο του αρσενικού. Ερωτισμός, μυστικά πάθη, ένοχες σιωπές, οικογενειακές υποχρεώσεις, χαρακτηρίζουν τη ζωή των καθημερινών ηρώων, που ακολουθούν τα περίεργα μονοπάτια που χαράσσουν στο διάβα της ζωής οι επιθυμίες της καρδιάς και της σάρκας. Μέσα από μικρά περιστατικά, προβάλλεται ο προβληματισμός ενός άνδρα για την κατώτερη θέση που έχει επιφυλάξει στη γυναίκα η ελληνική κοινωνία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]