Το έργο είναι ένα σύνθεμα διαδρομών, που ανταμώνουν, διασταυρώνονται ή παρεκκλίνουν από την αρχική τους πορεία, αλλά και μεταξύ τους. Σ΄ ένα πρώτο, ρεαλιστικό επίπεδο, έχει λάβει χώρα η εκτέλεση ενός νέου άντρα, καταδικασμένου για κακουργηματικές πράξεις που, κατά τα φαινόμενα, μόνο οι Αρχές της πόλης τις κρίνουν ως τέτοιες. Από την πλευρά τους, τα πλήθη, από την πλήρη αφοσίωση στον ειρηνόφιλο επαναστάτη, περνούν στην αδιαφορία για τη θανάτωσή του, έως και στην ηδονική παρακολούθηση του μαρτυρικού τέλους του, με μόνη εξαίρεση την αγαπημένη του, που φωνάζει απελπισμένα για το δίκιο του νεκρού.