Ένα σποράκι είχε πέσει κάποτε στη σχισμή ενός βράχου. Εκεί μια μέρα με μια ηλιακτίδα, που τρύπωσε ως εκεί, ζεστάθηκε κι άρχισε να ξυπνάει. Ήρθε μετά μια σταγόνα βροχής και με τη δροσιά της το πότισε και το έκανε να μεγαλώσει και ν` ανοίξει τα ματάκια του. Σιγά-σιγά, ρίζωσε, μεγάλωσε κι έγινε ολόκληρο δέντρο, όπου έβρισκαν ίσκιο οι άνθρωποι και στέγη τα πουλιά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]