Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789605271367
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Το δοκίμιο αυτό του π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ (1893 - 1979) κυκλοφόρησε σε μετάφρασή μου για πρώτη φορά το 1972. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν η πρώτη απόπειρα μετάφρασης έργου της κορυφαίας αυτής φυσιογνωμίας στα ελληνικά. Και ήταν στην καθαρεύουσα! Η τότε γλωσσική πρακτική στο χώρο της θεολογικής σκέψης, αλλά κυρίως η σαφής απαίτηση του εκδότη (το Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, στη Θεσσαλονίκη), επέβαλαν σχεδόν τη χρήση της καθαρεύουσας.
Καθώς οι δύο εκδόσεις της μετάφρασης του 1972 έχουν καταστεί δυσεύρετες, ο `Αρμός` αποφάσισε να ξαναδώσει στο κοινό το κλασικό αυτό κείμενο. Έκαμα λοιπόν μια καινούργια μετάφραση, πιστεύω προσιτή στο σημερινό αναγνώστη, προσιτή σε όλους γιατί το κείμενο δεν απευθύνεται σε ειδικούς. Είναι γνωστές οι δυσκολίες κάθε μετάφρασης και οι αναπόφευκτες `προδοσίες` του πρωτοτύπου. Παρακαλώ τον αναγνώστη να είναι όσο μπορεί μεγάθυμος. Είναι ευχάριστο ότι από το 1972 ως τώρα έχουν μεταφραστεί αρκετά από τα έργα του π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ. Πλήρη καταγραφή βρίσκουμε στο τεύχος 64 του περιοδικού `Σύναξη` (Οκτώβριος - Δεκέμβριος 1997), που είναι αφιερωμένο στον συγγραφέα.
Ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ χαρακτηρίζεται ως `αληθινή πατερική φυσιογνωμία του 20ού αιώνα` και ως `ο πιο οικουμενικός διδάσκαλος που έχει να παρουσιάσει η Ορθόδοξη θεολογία στον αιώνα μας`. Πράγματι, όσο περνούν τα χρόνια τόσο περισσότερο γίνεται συνειδητή η σημασία της προσφοράς του. Νομίζω πως ένα τρίπτυχο συνθέτει σε μεγάλο βαθμό αυτή την προσφορά:
α) Αυτός επεσήμανε τη `Βαβυλώνια αιχμαλωσία` της νεότερης ορθόδοξης θεολογίας με τις αναπόφευκτες επιπτώσεις στην όλη ζωή της Εκκλησίας. `Αιχμαλωσία` σε έντονες επιδράσεις σχολαστικής-ρωμαιοκαθολικής και προτεσταντικής θεολογίας που την οδήγησαν σε απομάκρυνση από τις πηγές της.
β) Ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ είναι ο άνθρωπος που ετόνισε τη σημασία του `χριστιανικού ελληνισμού`, καθώς, όπως λέει, `το χριστιανικό μήνυμα έχει δια παντός διατυπωθεί σε ελληνικές κατηγορίες`. Ατυχώς όμως μερικοί διαβάζοντας απλουστευτικά τον συγγραφέα προσπερνούν την επισήμανση του ότι `φυσικά εδώ δεν εννοείται ο εθνικός Ελληνισμός της συγχρόνου Ελλάδος ή της Ανατολής, ούτε ο ελληνικός φυλετισμός, που είναι απηρχαιωμένος και χωρίς δικαίωση. Ασχολούμεθα με την χριστιανική αρχαιότητα, με τον ελληνισμό του δόγματος, της λειτουργίας, της εικόνος`.
γ) Αναμφισβήτητα ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ θα μείνει ως ο θεολόγος-κήρυκας της ανάγκης της `νεοπατερικής σύνθεσης ως στόχου και έργου της Ορθοδόξου θεολογίας σήμερα`. Θα το επαναλάβουμε όμως ότι γι` αυτόν `νεοπατερική σύνθεση` δεν σημαίνει καθόλου άγονη επαναληπτική παράθεση χωρίων των Πατέρων αλλά `απόκτηση του φρονήματος των Πατέρων`, που μας οδηγεί σε δημιουργική αντιμετώπιση του παρόντος και του μέλλοντος.
`Το Σώμα του ζώντος Χριστού` είναι ένα άριστο δείγμα αυτής της `νεοπατερικής σύνθεσης`.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Παρακολούθησε μαθήματα γαλλικής και ελληνικής φιλολογίας στο Παρίσι (1970-76), άλλα γρήγορα προτίμησε να προσανατολιστεί στη μελέτη της φιλοσοφίας και τη συγγραφή. Η ενασχόληση του με τον Πλάτωνα τον βοήθησε να ανακαλύψει την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση. Η γνωριμία με τον Π. Νέλλα το 1982 τον φέρνει στη "Σύναξη". Το διάστημα 1986-1997 έχει την ευθύνη της έκδοσης του περιοδικού. Μεταφράζει: Γκενόν, Βέιλ, Μπερντιάεφ, Φλωρένσκι, Ντεσέιγ.
Από το 1999 επιμελείται τη σειρά "Γέφυρες" στον Αρμό. Συνεργάζεται με τα περιοδικά "Σύναξη", "Νέα Εστία", "Θεολογία", "Νέα Ευθύνη" και μέχρι πρόσφατα με τις εφημερίδες "Καθημερινή" και "Ελευθεροτυπία".
Τα βιβλία του:
- "Σιωπή και θαύμα" (Δόμος, 1982),
- "Ταρκόφσκι, ένας νοσταλγός του Παραδείσου" (Διάττων, 1989 και 2002),
- "Έν πνεύματι" (Παρουσία, 1991),
- "Ποιητική τετραλογία" (Αρμός, 1995),
- "Η κρίση του πολιτισμού" (Αρμός, 1997),
- "Αντίλογος στον Στέλιο Ράμφο" (Καστανιώτης, 2001),
- "Ο ποιητικός οραματισμός του Γιώργου Σαραντάρη" (Ίνδικτος, 2006),
- "Ο Αντιχριστιανισμός" (Αρμός, 2009).
Ο π. Γεώργιος Φλορόφσκυ γεννήθηκε στην Οδησσό το 1893, από το 1919 δίδαξε ως έκτακτος καθηγητής στο πανεπιστήμιο της γενέτειράς του. Μετά την αναχώρησή του από τη Ρωσία δίδαξε φιλοσοφία στην Πράγα (1922-1926) και αργότερα ανέλαβε την έδρα της πατρολογίας στο Ορθόδοξο Θεολογικό Ινστιτούτο του Αγ. Σεργίου. Το 1948 εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ και διορίσθηκε καθηγητής και κοσμήτορας στη θεολογική σχολή του Aγ. Βλαδιμήρου μέχρι το 1955, ενώ συγχρόνως δίδασκε στο πανεπιστήμιο Columbia και στο Union Theological Seminary.
Από το 1956 μέχρι το 1964 ανέλαβε την έδρα της εκκλησιαστικής Ιστορίας στη θεολογική σχολή του Harvant. Το 1964 διορίσθηκε καθηγητής Σλαβικών Σπουδών και Ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Princeton.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα