...Σε αυτήν την δυτική κοινωνία όλη η αυτοσυνείδηση είναι καθαρά πνευματικής, φιλοσοφικής υφής. Τίποτα δεν ζει, δεν σαρκώνεται μέσα στην συνείδηση, μόνο εγγράφεται σε αυτήν.
Αντίθετα στις ορθόδοξες κοινωνίες η σάρκα πλάθει την συνείδηση και όχι η συνείδηση την σάρκα.
Ο ορθόδοξος δεν έχει ζωή αλλά σάρκα! Ο ορθόδοξος πρέπει να περάσει τα πράγματα από την σάρκα, να τα σαρκώσει για να τα συνειδητοποιήσει.
Το σπατάλημα στην αγάπη πλάθει την συνείδηση και όχι η συνείδηση τον εαυτό της. Η αγάπη πλάθει την συνείδηση και όχι η συνείδηση την αγάπη!
Αν η συνείδηση μπορεί να καταλάβει τα πάντα με τους συσχετισμούς της λογικής, και αν αγωνίζεται να τα κατανοήσει λογικά, η αγιότητα τα συλλαμβάνει με την πρόνοια του θαύματος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]