(...) Η απασχόλησή μου αυτή μου επέτρεψε να καταλάβω πόσο αυτοκαταστροφική μπορεί να είναι η σκέψη του ανθρώπου, όταν οδηγείται για πολλούς λόγους στον παραλογισμό, για να καταλήξει τις περισσότερες φορές στην αντιπαλότητα και από εκεί στη χρήση βίας κάθε λογής. Η μελέτη της ιστορίας, παλιάς και πρόσφατης, αλλά και οι εμπειρίες από τη διεθνή συμπεριφορά ηγετών και λαών μου έδειξε πόσο συχνά οι άνθρωποι αποφασίζουν και ενεργούν «μη χρώμενοι λογισμώ αυτοκρατόρι». Προσέφερε έτσι την αφορμή για να διατυπωθούν οι σκέψεις που ακολουθούν. Το ότι γράφονται οι σελίδες αυτές σε μια περίοδο όπου ο «ανθρωπιστικός πόλεμος» στο Κόσοβο βρίσκεται πολύ κοντά μας -χρονικά και γεωγραφικά- είναι απλώς συμπτωματικό. Τα γεγονότα στο Κόσοβο (...) απλώς επιβεβαίωσαν την πεποίθηση μου πως το στοιχείο του παραλόγου κυριαρχεί τόσο έντονα και μόνιμα στη διεθνή ζωή που δεν μπορεί να είναι ένα τυχαίο φαινόμενο, σποραδικό ή συνυφασμένο με ένα άτομο ή μια συγκεκριμένη ιστορική εποχή. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]