Θωμάς Κινδύνης (Διασκευαστής)

Ο Θωμάς Κινδύνης είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης και μουσικοδιδάσκαλος. Φοίτησε πλάι στο Δ. Ροντήρη για 11 χρόνια που ήταν και τα τελευταία της ζωής του, ενώ υπήρξε βοηθός του στην "Ηλέκτρα" του Σοφοκλή και στους ΄Πέρσες" του Αισχύλου. Αποφοίτησε από την Ανώτερη Δραματική Σχολή του Π. Κατσέλη το 1973. Σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο Βυζαντινή μουσική πλάι στον Απόστολο Βαληνδρά από όπου και πήρε Δίπλωμα Βυζαντινής Μουσικής , ενώ ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Σχολή του Σίμωνα Καρά. Επίσης είναι κάτοχος πτυχίων Ευρωπαϊκής μουσικής, (Μουσικοδιδάσκαλος, Πτυχίο Ειδικό Αρμονίας) καθώς και Μουσικοκινητικής Αγωγής Συστήματος C. ORFF (Schulwerk Zentrum Salzburg). Σπούδασε ακόμα Φωνητική και Τραγούδι με την Ηρώ Πάλλη, ειδικεύτηκε πλάι στο Δ. Ροντήρη στο μάθημα της Αγωγής του Λόγου και της Φωνής, το οποίο δίδαξε, καθώς και Υποκριτική και Μουσική για 10 χρόνια στη Δραματική Σχολή του Π. Κατσέλη. Επιπλέον, σπούδασε Κίνηση, Χορό και Έκφραση πλάι στην France Schott Billmann και είναι πτυχιούχος της μεθόδου χοροθεραπείας με βάση την Πρωτόγονη Έκφραση του ιδρύματος Associataion Pour Le Developpement De L΄ Expression Primitive. Έχει μελετήσει πλάι στο Δ. Ροντήρη Αρχαία Ελληνική Τραγωδία, Δημοτικό τραγούδι και Ελληνικούς χορούς. Ο Θωμάς Κινδύνης έχει πλούσια συμμετοχή στο Θέατρο, σε Τηλεοπτικές Σειρές στον Κινηματογράφο ως ηθοποιός αλλά και ως σκηνοθέτης. Έχει επίσης διδάξει σεμινάρια θεατρικής αγωγής, χοροθεραπείας και μουσικής σε Δραματικές Σχολές, καθώς και σε Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών στους Δήμους Ιλίου, Καλύμνου, Λάρισας και Μυτιλήνης.

Άννα Σεβαστή - Τζίμα (Μεταφραστής)

Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογέφσκι (Συγγραφέας)

Ο Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι (ρωσ.: Фёдор Михайлович Достоевский, ΔΦΑ [ˈfʲɵdər mʲɪˈxajləvʲɪt͡ɕ dəstɐˈjefskʲɪj] 30 Οκτωβρίου 1821 - 9 Φεβρουαρίου 1881) ήταν Ρώσος μυθιστοριογράφος, φιλόσοφος, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος. Στα λογοτεχνικά έργα του διερευνά την ανθρώπινη ψυχολογία κατά την ταραγμένη πολιτικά, κοινωνικά και πνευματικά ατμόσφαιρα της Ρωσίας του 19^ου αιώνα και καταπιάνεται με διάφορα πνευματικά και θρησκευτικά θέματα. Στα πιο αναγνωρισμένα μυθιστορήματα του περιλαμβάνονται τα Έγκλημα και Τιμωρία (1866), Ο Ηλίθιος (1869), Οι Δαιμονισμένοι (1872) και Αδερφοί Καραμαζώφ (1880). Το συνολικό έργο του περιλαμβάνει 12 μυθιστορήματα 4 νουβέλες, 16 διηγήματα και διάφορά άλλα γραπτά. Πολλοί κριτικοί λογοτεχνίας τον θεωρούν ως έναν από τους μεγαλύτερους μυθιστοριογράφους της παγκόσμιας λογοτεχνίας και πολλά από τα έργα του θεωρούνται αριστουργήματα που άσκησαν μεγάλη επίδραση. [3] Η νουβέλα του Σημειώσεις από το Υπόγειο (1864) θεωρείται ως ένα από τα πρώτα έργα της υπαρξιστικής λογοτεχνίας..

Γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1821 στη Μόσχα. Ο πατέρας του ήταν γιος κληρικού, και δεν ήταν αριστοκράτης. Σύμφωνα με την παράδοση της εποχής θα έπρεπε να γίνει και αυτός κληρικός, κατόρθωσε όμως να σπουδάσει ιατρική, έγινε στρατιωτικός γιατρός και με τη σταδιοδρομία του αυτή μπήκε στην κληρονομική αριστοκρατία. Φεύγοντας από τη στρατιωτική υπηρεσία τελείωσε την καριέρα του ως διευθυντής ενός πτωχοκομείου στη Μόσχα. Έτσι η κοινωνική αφετηρία του Ντοστογιέφσκι βρισκόταν κατά κάποιον τρόπο στο σύνορο της αριστοκρατίας και των Rasnotchinzen, (που κατά λέξη μεταφράζεται άνθρωποι από άλλη τάξη) οι οποίοι είναι άτομα του μη αριστοκρατικού μεσαίου στρώματος, με προσωπικές ικανότητες και επιτεύγματα, τα οποία είχαν κατορθώσει να αποκτήσουν πρόσβαση στο ανώτερο στρώμα, κυρίως ως καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, δάσκαλοι (ιδίως οικοδιδάσκαλοι), γιατροί, επίσης σε άλλα επαγγέλματα διανοουμένων που ως προϋπόθεση είχαν ένα υψηλότερο πνευματικό επίπεδο.[7] Έτσι, ο πατέρας του ήταν «ευγενής πρώτης γενιάς κι από νομική άποψη ανήκε στα προνομιούχα ανώτερα στρώματα, χωρίς όμως κοινωνικό κύρος.»[8] Ο πατέρας του Ντοστογιέφσκι θα αγοράσει το 1831 ένα μεγάλο αγρόκτημα με τρία χωριά και για να εξασφαλίσει την οικογένειά του και για να έχει πρόσβαση στην αριστοκρατία. Έτσι ο νεαρός Φιοντόρ «δεν μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια και στη στέρηση» αλλά μέσα σε συνεχείς οικονομικούς υπολογισμούς και παρατηρώντας την πραγματική φτώχεια στους ασθενείς του πτωχοκομείου.[9] Ο πατέρας του θα δολοφονηθεί το 1839 επειδή ήταν ιδιαίτερα μισητός από τους χωρικούς λόγω του σκληροτράχηλου και αυταρχικού του χαρακτήρα[10]. Ο Ντοστογιέφσκι ύστερα από μία αρχική κατ΄οίκον διδασκαλία πήγε οικότροφος σε δύο σχολεία στη Μόσχα, ένα από τα οποία γαλλικό. Όταν τέλειωσε το σχολείο συνέχισε τις σπουδές του στην Πετρούπολη σε κρατική στρατιωτική σχολή μηχανικών και για σύντομο χρονικό διάστημα άσκησε αυτό το επάγγελμα. Το 1843 αποχωρώντας οριστικά από αυτό το επάγγελμα έλαβε την απόφαση να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη λογοτεχνία. Αυτό δεν ήταν παρά το αποτέλεσμα μίας μακράς πορείας, η οποία ξεκινούσε από τα χρόνια της σχολικής εκπαίδευσής του: σταθερός ήταν ο προσανατολισμός του στη λογοτεχνία.