Από το 1993 κάθε Κυριακή στην «Αυγή» και το «Εν Πειραιεί», λίγο αργότερα στο «Λιμάνι» και στον «Νέο Λόγο», μέχρι σήμερα, στο portnet.gr και στο «Καλημέρα Πειραιά». Σε κάθε περίπτωση στην επαγγελματική δημοσιογραφική μου διαδρομή, στις πολιτικές μου περιπλανήσεις και στην κοινωνική μου ζωή, είναι προφανές ότι ο Πειραιάς ήταν και παραμένει βασικό σημείο αναφοράς μου. Δεν είμαι φυσικά ο Πωλ Ελυάρ, αλλά μπορώ λίγο να τον κλέψω και να παραφράσω «Το Χωριό μου, το Παρίσι». Κάπως έτσι προέκυψε το βιβλίο αυτό, «Το Νησί μου, ο Πειραιάς». Άλλωστε ο Πειραιάς υπήρξε πραγματικά νησί, με αβαθή σχετικά νερά, κάπου εκεί που σήμερα εκτείνονται οι γραμμές του Ηλεκτρικού, από το Φάληρο μέχρι το λιμάνι. Παραμένει πάντως, για όσους αισθάνονται Πειραιώτες, νησί με ξεχωριστή ταυτότητα μέσα στην ισοπεδωτική Αττική επικυριαρχία. Όχι ένα αυτόνομο γαλατικό χωριό, αλλά ένα δημοκρατικό πριγκιπάτο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]