Η Ευγενία Μπογιάνου ενορχηστρώνει πολυσήμαντες καταστάσεις προδοσίας, εκδίκησης, πάθους, απώλειας, θανάτου, στη ζωή ασήμαντων, σχεδόν μονόχορδων ανθρώπων που οι ίδιοι δε συλλαμβάνουν καν την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων τους, απλώς υφίστανται παθητικά τις συνέπειές τους. Οι ιστορίες τους, έχουν συντεθεί σε διηγήματα μιας πολύ απαιτητικής μικρής φόρμας και είναι γραμμένες σε καθαρή, αβίαστη γλώσσα, με μια ιδιόρρυθμη οικονομία λόγου που, χωρίς να αφαιρεί συναίσθημα, προσθέτει προεκτάσεις και πολλαπλασιάζει τις διαστάσεις της κοινής μοίρας σαν μέσα σε καθρέφτες. Έχουν στέρεα δομή, με αρχή, μέση και τέλος - όσο μπορεί να υπάρχει αρχή, μέση και τέλος στην ανθρώπινη διαδρομή - και, το κυριότερο, πολύ προσωπικό ύφος, το οποίο, όμως, ο αναγνώστης το οικειώνεται αμέσως.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]