"Φαίνεται πως το καλοκαίρι είχε τελειώσει. Δεν τον ένοιαζε. Δεν του άρεσε πολύ το καλοκαίρι, είχε πάντοτε κάτι το απαιτητικό. Το καλοκαίρι ο κύριος Λέμαν αισθανόταν πάντοτε πιεσμένος από το αίσθημα ότι έπρεπε να εκμεταλλευτεί τον καλό καιρό, να κάνει πράγματα με τους φίλους του, μπάρμπεκιου, εκδρομές, μπάνιο στη λίμνη... - ένα σωρό δραστηριότητες τις οποίες ο κύριος Λέμαν δεν είχε σε καμία υπόληψη. Την επόμενη χρονιά ήταν πιο απλά τα πράγματα..."

Ο τριαντάχρονος "κύριος" Λέμαν ελίσσεται στην καθημερινότητα με ένα νηφάλιο βλέμμα προς την κωμικοτραγική πλευρά της ζωής. Χρόνια τώρα, με παμπόνηρες μανούβρες και ηρωική αδράνεια, με παντελή έλλειψη οποιασδήποτε φιλοδοξίας, έχει καταφέρει να αποφεύγει με μαεστρία τις απαιτήσεις γονιών, γειτόνων, σπιτονοικοκύρηδων, γυναικών. Και τώρα, εν έτει 1989, ζει ελεύθερος ευθυνών στο εναμισάρι του στο Κρόυτσμπεργκ του Βερολίνου - όταν δεν περνάει την ώρα του στο διπλανό μπαρ.

Ξαφνικά όμως ένα σωρό οχλήσεις διαταράσσουν την πολυαγαπημένη του καθημερινή ησυχία. Καθώς διασχίζει τη Λαουζίτσερ Πλάτς καλείται να προστατέψει τη γειτονιά του από το λουκανικόμορφο σκυλί που του επιτίθεται· οι γονείς του από την επαρχία απειλούν να έρθουν για επίσκεψη στο Βερολίνο· στο Μπάρ της Αγοράς συναντάει μια κοπέλα που καταφέρνει να τον παρασύρει σε μια επίσκεψη στο δημοτικό κολυμβητήριο και να τον εμπλέξει σε συναισθηματική σύγχυση. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, αναγκάζεται, υπό αντίξοες συνθήκες, να πάει μια πεζοπορία στην Κούνταμ και να αποπειραθεί να περάσει τα σύνορα προς το Ανατολικό Βερολίνο.