«Όλοι οι άνθρωποι που γνώρισα στη ζωή μου ώς σήμερα, χρειάζονται λίγη βία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο... Η Ροζέτα μού έλεγε πως η Γη είναι στρογγυλή, για να μην μπορεί ποτέ κανείς να βλέπει πολύ μακριά... Ένιωσα την ολοκληρωτική αφοσίωση πάνω μου και το βάρος εκείνο που νιώθει κάποιος όταν γίνεται το επίκεντρο της ζωής του άλλου, που δεν είναι ο σύντροφός του... Και οι λέξεις, που για όσο καιρό εύχεσαι να ακούσεις αλλάζουν. Κάτι παθαίνουν την ώρα που περιμένεις... Το μηδέν και το ένα και ανάμεσά τους μια ιστορία ολόκληρη μα ποτέ αρκετή. Το κάτι που μας διαφεύγει και κάνει τα πράγματα να σπάνε. Χρόνος ευθύγραμμος και χρόνος κυκλικός. Τον πόνο τον ξεπερνάς και τα συμπτώματα απλά μετατίθενται».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]