Στίς ιστορικές σελίδες σημειώνονται περίοδοι... όπου το φρόνημα του λαού δέχεται την επίδραση καί την ανανεωτική ορμή της ασκητικής ζωής. Μια τέτοια λαμπρή σελίδα στην ιστορία του νέου ελληνισμού αποτελεί καί το κίνημα των Κολλυβάδων. Σε μια περίοδο δουλικού γνόφου καί προπάντων με τον κίνδυνο της μουσειοποιημένης πνευματικότητας intra muros οι Κολλυβάδες πατέρες γίνονται χάριτι Θεού οί πνευματικοί στυλοβάτες ενός γένους πού αλλιώς ήταν καταδικασμένο σε πλήρη αφανισμό δι` αφομοιώσεως με τον βάρβαρο επιδρομέα. Άνέτρεξαν στίς πηγές της πίστεως, φανέρωσαν την αξία καί τον ουσιώδη ρόλο της λαϊκής ευσέβειας, επανέφεραν στο πνευματικό προσκήνιο το βίωμα, τόνισαν τη σπουδαιότητα της λατρευτικής ζωής, `έπαθον τα θεία` καί κατόπιν κατέθεσαν τίς εμπειρίες τους ως θεόπνευστη παρακαταθήκη...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]