Μολονότι υπήρξε µία αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τη λακανική ψυχανάλυση, ιδίως αναφορικά µε το φως που ρίχνει στην καπιταλιστική ιδεολογία —όπως μαρτυρείται και από το έργο του Slavoj Žižek— παραμένουν ακόμη εξαιρετικά λίγες οι συστηματικές καταγραφές του ρόλου του Marx στο έργο του Lacan. Το καπιταλιστικό ασυνείδητο, µία μείζονα και εφ’ όλης της ύλης μελέτη της σύνδεσης μεταξύ του έργου τους, επανατοποθετεί τον Marx στο ευρύτερο συγκείμενο της διδασκαλίας του Lacan και επιμένει στην ικανότητα της ψυχανάλυσης να επιβεβαιώσει εκ νέου τη διαλεκτική και υλιστική σκέψη. Η ανορθόδοξη ανάγνωση του Marx από τον Lacan επαναπροσδιόρισε κρίσιμες έννοιες όπως η αλλοτρίωση, η jouissance και η φροϋδική «θεωρία της εργασίας του ασυνειδήτου». Εντοπίζοντας τα ίχνη αυτών των θεωρητικών αναπτύξεων, ο Tomšič υποστηρίζει ότι η ψυχανάλυση, ο δομισμός και η κριτική της πολιτικής οικονομίας συμμετέχουν στην ίδια κίνηση της σκέψης· το βιβλίο του δείχνει µε μερικά από τα πλέον σημαντικά συμπεράσματά του πώς να φέρουμε εις πέρας αυτήν την κίνηση.

«Ο Samo Tomšič κατόρθωσε να εξηγήσει πώς η αναφορά στην ψυχανάλυση είναι κρίσιμης σημασίας, εάν θέλουμε να έχουμε στη διάθεσή μας ένα θεωρητικό πλαίσιο για μία αντιπαράθεση με την ολότητα του παγκόσμιου καπιταλισμού. Για να είναι κανείς μαρξιστής σήμερα, πρέπει να περάσει μέσα από τον Lacan!»

– Slavoj Žižek

«Η πρώτη εκτενής και διεξοδική μελέτη στην αγγλική γλώσσα σχετικά με την ανάγνωση του Marx από τον Lacan, καλύπτοντας ένα σχεδόν σκανδαλώδες κενό — κάτι που το κάνει με έξοχο τρόπο. Προσφέρει πολλές πρωτότυπες και εξόχως συναρπαστικές διορατικές παρατηρήσεις τόσο για τον Marx όσο και για τον Lacan.»

– Alenka Zupančič

«Το καπιταλιστικό ασυνείδητο κάνει αυτό το απλό πράγμα που είναι τόσο δύσκολο να γίνει: να πάρει κανείς στα σοβαρά τον Lacan ως αναγνώστη του Marx. Ενάντια σε όλες τις συγχύσεις και τις αποτυχίες που χαρακτήριζαν συχνά τις απόπειρες σύνθεσης του Freud και του Marx, ο Tomšič υποστηρίζει ότι πρέπει να σκεφτούμε τη δομή του ασυνειδήτου και τη δομή του καπιταλισμού από κοινού.»

– Benjamin Noys