Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789602740187
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Το (. . .) βιβλίο του Πάτρικ Ζίσκιντ είναι μια ιστορία από την παιδική ηλικία, όχι όμως μια ιστορία για παιδιά. Μιλάει για έναν αινιγματικό πεζοπόρο. Διηγείται την ιστορία του κυρίου Ζόμερ. «Την εποχή που σκαρφάλωνα ακόμα στα δέντρα, ζούσε στο χωριό μας. . . ούτε δυο χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μας, ένας άντρας με τ` όνομα «κύριος Ζόμερ». Κανείς δεν ήξερε ποιο ήταν το μικρό όνομα του κυρίου Ζόμερ. Κανείς δεν ήξερε αν ο κύριος Ζόμερ δούλευε, αν είχε δουλέψει ποτέ του, αν είχε κάποιο επάγγελμα. Το μόνο σίγουρο ήταν πως η κυρία Ζόμερ δούλευε και η δουλειά της ήταν να φτιάχνει κούκλες. Παρόλο που για τους Ζόμερ, και ιδιαίτερα για τον κύριο Ζόμερ, δεν ξέραμε τίποτα απολύτως, δε θα ήμουν υπερβολικός αν έλεγα ότι τα χρόνια εκείνα ο κύριος Ζόμερ ήταν ο πιο γνωστός άνθρωπος της περιοχής. (. . .) Από τα χαράματα μέχρι τη νύχτα ο κύριος Ζόμερ τριγύριζε στα μέρη μας με τα πόδια. Δεν περνούσε ούτε μια μέρα που να μην κάνει τις συνηθισμένες πορείες του. Ακόμα κι όταν χιόνιζε, έριχνε χαλάζι, έβρεχε με το τουλούμι, ο ήλιος ζεμάταγε, ερχόταν καταιγίδα, ο κύριος Ζόμερ έβγαινε να περπατήσει. Συχνά έφευγε από το σπίτι του πριν χαράξει, όπως έλεγαν οι ψαράδες που στις τέσσερις το πρωί ξανοίγονταν στη λίμνη για να μαζέψουν τα δίχτυα τους, και συχνά γύριζε αργά τη νύχτα, όταν το φεγγάρι βρισκόταν ήδη ψηλά στον ουρανό.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Η Μαρία Αγγελίδου γεννήθηκε το 1957 στην Αθήνα. Εργάστηκε για αρκετά χρόνια στο βιβλιοπωλείο "Χνάρι", επί της οδού Κιάφας, για να αφοσιωθεί, στη συνέχεια, στη συγγραφή και τη μετάφραση βιβλίων. Διετέλεσε πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Επαγγελματιών Μεταφραστών και μέλος του Δ.Σ. του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, μεταξύ 2000-2004.
Ο Πάτρικ Ζίσκιντ γεννήθηκε στη Γερμανία. Σπούδασε μεσαιωνική και σύγχρονη Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Έχει γράψει διηγήματα και συνεργάζεται με πολλά έντυπα ως δημοσιογράφος, ενώ γράφει επίσης σενάρια για τον κινηματογράφο. Θεωρείται ένας από τους πλέον καταξιωμένους σύγχρονους συγγραφείς. "Το άρωμα" εκδόθηκε το 1985, είναι το πρώτο του μυθιστόρημα και έγινε παγκόσμια επιτυχία με αλλεπάλληλες επανεκδόσεις. Μεταφράστηκε σε 37 γλώσσες, έμεινε στη λίστα των μπεστ σέλερ του περιοδικού Der Spiegel για 9 χρόνια, πούλησε περισσότερα από 12 εκατομμύρια αντίτυπα, τιμήθηκε με πολλά διεθνή βραβεία, επιλέχθηκε από τους New York Times ως το βιβλίο της χρονιάς για το 1986 και γυρίστηκε κινηματογραφική ταινία.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Σενπέ γεννήθηκε στις 17 Αυγούστου του 1932, στο Μπορντό. Έπειτα από μάλλον μέτριες σπουδές, ορμάει στη βιοπάλη. Νεαρός για όλες τις δουλειές σε έναν αντιπρόσωπο κρασιών, προπονητής σε κατασκηνώσεις, παιδί για τα θελήματα σε γραφείο...
Στα δεκαοχτώ του ανεβαίνει στο Παρίσι. Παίρνει σβάρνα τις αίθουσες σύνταξης και το 1951 πουλάει το πρώτο του σκίτσο στην εφημερίδα "Sud Ouest". Η γνωριμία του με τον Γκοσινί συμπίπτει με το ξεκίνημα μίας λαμπρής καριέρας ως σκιτσογράφος του Τύπου. Μαζί με το μικρό Νικόλα, δημιουργεί μία αξέχαστη σειρά από μπόμπιρες, που από τότε κατοικούν στη φαντασία μας. Παράλληλα με τις περιπέτειες του μικρού μαθητή, αρχίζει να εργάζεται στο Paris Match το 1956 και συνεργάζεται με πολλά περιοδικά.
Το πρώτο του άλμπουμ με σκίτσα δημοσιεύεται το 1962: "Τίποτα δεν είναι απλό". Ακολουθούν καμιά τριανταριά άλλα χιουμοριστικά αριστουργήματα, που εκφράζουν απόλυτα το τρυφερά ειρωνικό βλέμμα του πάνω στα στραβά μας και τα στραβά του κόσμου, όπου ζούμε.
Δημιουργός του Μαρσελέν Καγιού, του Ραούλ Ταμπουρέν ή του Κυρίου Λαμπέρ, το ταλέντο του στην παρατήρηση, σε συνδυασμό με μια υπέροχη αίσθηση του γελοίου, τον καθιστούν εδώ και σαράντα χρόνια έναν από τους μεγαλύτερους Γάλλους σκιτσογράφους.
Πέρα από τα προσωπικά του άλμπουμ, εικονογραφεί την Catherine Certitude του Πατρίκ Μοντιανό, την Ιστορία του κυρίου Ζόμερ του Πατρίκ Σισκίντ. Ο Σενπέ είναι ένας από τους ελάχιστους Γάλλους σκιτσογράφους που εικονογραφούν τα εξώφυλλα του περιβόητου "New Yorker" και σήμερα κάνει χιλιάδες αναγνώστες του "Paris Match" και του "Figaro Litteraire" να χαμογελάνε κάθε βδομάδα...
