(...) Στο πρώτο μέρος του βιβλίου γίνεται σταχυολόγηση των κυρίαρχων θέσεων και αντιλήψεων σχετικά με τον έρωτα, τον ερωτισμό και τη σεξουαλικότητα στον κινηματογράφο, ενώ παράλληλα αναπτύσσονται κάποιες άλλες θέσεις, που για τον γράφοντα επιτρέπουν τη λιγότερο κοντόφθαλμη αν όχι παραμορφωτική εξέταση αυτών των εννοιών. Η θεωρητικοποίηση κάποιων νέων συμπερασμάτων σε συνδυασμό με τις κατοχυρωμένες θέσεις επί του θέματος σημαντικών θεωρητικών του κινηματογράφου αλλά και στοχαστών του λόγου και της εικόνας, συμβάλλουν σημαντικά στην κατανόησή τους και αναμφίβολα προτρέπουν σε αξιολογήσεις που δε λαμβάνουν υπ` όψιν τους αποκλειστικά τις εύκολες λύσεις και τις ασχήμιες που έχουν παγιώσει η άγνοια, ο δογματισμός και η στείρα προκλητικότητα, κυρίαρχα γνωρίσματα του μεγαλύτερου μέρους της κινηματογραφικής παραγωγής. Γίνεται βέβαια αντιληπτό πως τα συμπεράσματα αυτά αφορούν πρωτίστως τις εκφάνσεις του έρωτα, του ερωτισμού και της σεξουαλικότητας στον κινηματογράφο, χωρίς να επεκτείνονται απαραίτητα σε κάποιες άλλες έννοιες που δεν αφορούν άμεσα την παρούσα εργασία. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]