(. . .) Για το παιδί της προσχολικής ηλικίας η επιστήμη είναι μια πρακτική εμπειρία. Γνωρίζουμε ότι το παιδί μαθαίνει αποτελεσματικότερα με την άμεση εμπειρία (βίωμα). Για το λόγο αυτό, πιστεύουμε πως η νηπιαγωγός έχει υποχρέωση να βοηθάει τα παιδιά να χρησιμοποιούν όλες τους τις αισθήσεις, όραση, ακοή, αφή, όσφρηση και γεύση, στην αναζήτηση απαντήσεων στα ερωτήματά τους. Οφείλει να τα εκπαιδεύσει πώς να μαθαίνουν να ακούν, να βλέπουν, να γεύονται, να πιάνουν και να ερευνούν σε βάθος, θέματα που τα ενδιαφέρουν. Ο καταλληλότερος χώρος για την εφαρμογή των παραπάνω διαδικασιών, είναι η ίδια η φύση. Η φύση είναι το μεγάλο εργαστήριο για τα παιδιά, γιατί τους δίνει πρωτογενή ερεθίσματα, όπου αβίαστα και φυσιολογικά κατανοούν σύνθετα φαινόμενα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]