[...] Διαβάζοντας σήμερα το έργο αυτό, εκατό χρόνια μετά το θάνατο του Ιουλίου Βερν, διαπιστώνουμε ότι ορισμένοι χαρακτηρισμοί θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί ή τουλάχιστον να μην ήταν τόσο κατηγορηματικοί. Πρέπει όμως να ομολογήσουμε ότι το μυθιστόρημα αυτό διαπνέεται στο σύνολό του από άκρατο φιλελληνισμό, βαθιά πίστη στον αγώνα του αλυτρωτισμού και απεριόριστο θαυμασμό για την ανδρεία, τη γενναιότητα και τις αρετές του ελληνικού έθνους. Στα θετικά στοιχεία του έργου αυτού, καταλέγονται επίσης και η εκπληκτική ακρίβεια στην περιγραφή των ελληνικών νησιών, οι επιτυχείς αναφορές στη μυθολογία και στην αρχαία ιστορία, ο πλούτος της ναυτικής ορολογίας, η πλαστικότητα των εικόνων, η έξαρση των φυσικών καλλονών και των κλιματολογικών συνθηκών της χώρας μας. Τέλος, στην πιο κρίσιμη περίοδο του ΙΘ΄ αιώνα για την ελληνική εξωτερική πολιτική και τις αλυτρωτικές διεκδικήσεις, εξυμνώντας τη συμμετοχή των Φιλελλήνων στον Αγώνα του `21, ο Ιούλιος Βερν υπενθύμιζε στο αναγνωστικό κοινό το χρέος των Ευρωπαίων προς την κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού. Έτσι η φωνή του ενώθηκε μαζί με εκείνες άλλων εκλεκτών εκπροσώπων της ευρωπαϊκής διανόησης που ανέστρεψαν το δυσμενές κλίμα και συνέβαλαν στην ανάκαμψη του Φιλελληνισμού με επίκεντρο τη διοργάνωση των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 1896. (Δημήτρης Παντελοδήμος)