`...Υπάρχουν δρόμοι, είχε πει, που είναι από μόνοι τους πόλεις μέσα στις πόλεις, πατρίδες μέσα στις πατρίδες. Είναι η Κορνίς στην Αλεξάνδρεια, η Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη, η Μαυρομματαίων στην Αθήνα...`
Ο χρόνος του έργου είναι το παρόν και τόπος του η Αθήνα. Το κέντρο της, άλλοτε με την αίγλη των παλιών αστικών της δρόμων, άλλοτε με τη θλιβερή τωρινή του όψη και άλλοτε πλημμυρισμένο από πλήθη που διαδηλώνουν και συνδέουν την πολιτικά ταραγμένη εποχή πριν από τη δικτατορία του `67 με τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα.
Ανάμεσά τους οι ήρωες του έργου δοκιμάζονται στην ενοχή και την αθωότητα του Σμερντιάκοφ και σε μια παράσταση που θα ματαιωθεί, τελικά.
Στη γωνία πάντως της πλατείας Καραϊσκάκη με την οδό Ψαρών, ο αναγνώστης μάταια θα αναζητήσει το θέατρο `Φοξ`. Θα μπορέσει όμως ίσως να φανταστεί αυτή την τελευταία του παράσταση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]