Άκουσε το θρόισμά της· πάλλεται μία ψυχή,

απ’ τους στίχους-κολυμπήθρα αναδύεται γυμνή!

Είναι εργάτης λόγου του, μα στην ψυχή μαστόροι

οι ποιητές σ’ εγρήγορση, δεινοί και καρποφόροι...

Καλλιεργούνε την ψυχή στα άψυχα χαρτιά τους

με τις αράδες-γιασεμιά σκορπούν την ευωδιά τους.

Είναι αυθόρμητοι, αγνοί, ποικίλλει η γραφή τους,

δανείζουνε σχηματικά την καθαρή ψυχή τους...