Ιδού ένα σύγχρονο μυθιστόρημα, καυστικό, ειρωνικό, αδυσώπητο στο σχολιασμό του δυτικού τρόπου ζωής: περιγράφει με σχεδόν εκνευριστική διαύγεια την αστική οικογένεια ως πρωτοφανές φυτώριο βλακώδους αναπαραγωγής, σεξουαλικών εμμονών και απουσίας αγάπης· τη συμβολή της σύγχρονης αστικής δημοκρατίας στη συντήρηση οκνηρών και ανεγκέφαλων καθηγητών μέσης εκπαίδευσης και δυστυχισμένων νευρωτικών εργαζομένων ή επιδοτούμενων ανέργων· την ιδιοσυγκρασία του πότη, τον αλκοολισμό και τα μπαρ· τη συνεισφορά των ψυχαναλυτών στη ζωή της μεγαλούπολης· τον εκδοτικό χώρο ως μείγμα όλων των παραπάνω στιγμάτων, κ.ο.κ. προσκαλώντας σε, επιπλέον, αναγνώστη, να ταυτιστείς με έναν loser, έναν τύπο χαμένο από χέρι.
Στην πραγματικότητα ο Πιερ Μερό είναι ένας πρώτης τάξεως στυλίστας κι ο χαμένος πρωταγωνιστής του ουρανοκατέβατος - δηλαδή επουράνιος. Τα `Θηλαστικά` του είναι ένας θησαυρός με συστατικά την ανάλαφρη απόγνωση, τον παιγνιώδη αυτοσαρκαρμό κι ένα χιούμορ εντελώς απρόσμενο και ευπρόσδεκτο· κυρίως, είναι ένας ύμνος στην αγάπη και μια σπαρακτική αναζήτηση των αιτίων της απουσίας της από τη ζωή μας.
Το βιβλίο αυτό κατέκτησε αμέσως ευρύ αναγνωστικό κοινό στη χώρα του, επαινέθηκε από την κριτική (L`Express: `σίγουρο ταλέντο`, Figaro Litteraire: `με μια λέξη, λαμπρό`, Le Nouvel Observateu: `αποκάλυψη... οι καταραμένοι της Δύσης βρήκαν τον καινούργιο τροβαδούρο τους`, Le Monde: `υπέροχος αντικομφορμιστής`, κλπ.) και μεταφράζεται από τους πιο έγκυρους εκδοτικούς οίκους σε ολόκληρο τον κόσμο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]