Το βιβλίο αυτό είναι μια απόπειρα να ξανασκεφτούμε τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνονται δημόσιες αναπτυξιακές πολιτικές στην Ελλάδα, αξιοποιώντας συγκεκριμένες εμπειρίες σχεδιασμού και υλοποίησης, μέσα όμως σε ένα ευρύτερο ιστορικό και θεωρητικό πλαίσιο. Επανεξετάζουμε την κοινή μας εμπειρία στη Γενική Γραμματεία Στρατηγικών και Ιδιωτικών Επενδύσεων του Υπουργείου Οικονομίας & Ανάπτυξης την περίοδο 2015-2019, υποδεικνύοντας ότι οι αστοχίες και τα εμπόδια για έναν τεκμηριωμένο και αποτελεσματικό σχεδιασμό δημόσιας πολιτικής έχουν δομικό χαρακτήρα και δεν σχετίζονται κυρίως ή αποκλειστικά με τη συγκυρία της οικονομικής κρίσης. Στη συνέχεια επιχειρούμε να τοποθετήσουμε αυτή την εμπειρία, όχι μόνο στο ευρύτερο θεωρητικό πλαίσιο του σχεδιασμού δημόσιας πολιτικής, αλλά και στα ιστορικά και θεωρητικά συμφραζόμενα του αναπτυξιακού σχεδιασμού. Καταλήγουμε διατυπώνοντας ορισμένες βασικές προτάσεις πολιτικής που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αλλαγή αναπτυξιακού παραδείγματος, ανάγκη επιτακτική για τα επόμενα χρόνια, αλλά και σε ορισμένες σκέψεις για την έννοια και το νόημα της ανάπτυξης τον 21ο αιώνα.
Η χώρα μας δεν έχει εμπεδώσει μια φιλοσοφία σχεδιασμού δημόσιας πολιτικής που να ξεφεύγει από τον πολιτικό βολονταρισμό, τον νομοθετικό φορμαλισμό, την εξάρτηση από υποκειμενικούς παράγοντες και τις ευκαιριακές/καιροσκοπικές διαθέσεις της πολιτικής τάξης, της δημόσιας διοίκησης και των κοινωνικών εταίρων, αλλά και των εξωτερικών επεμβάσεων. Η απουσία μιας λογικής τεκμηριωμένου και συμμετοχικού σχεδιασμού δημόσιας πολιτικής, η έλλειψη μακροπρόθεσμου προγραμματισμού, το έλλειμμα υλοποίησης, αξιολόγησης και επανασχεδιασμού είναι στοιχεία σταθερά παρόντα, είτε σε συγκυρίες κρίσης είτε σε ομαλές περιόδους. Πρέπει να γίνουν ουσιαστικά βήματα προς μια φιλοσοφία ολοκληρωμένου σχεδιασμού που να ανταποκρίνεται στις ευρύτερες κοινωνικές προκλήσεις της εποχής, κάτι που προϋποθέτει αυξημένη «συλλογική αναλυτική δυνατότητα» εκ μέρους του κράτους και της κοινωνίας των πολιτών.
Το βιβλίο απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό, που αναζητά ιδέες, εμπειρίες και προτάσεις για το πώς μπορούμε να κάνουμε αποτελεσματικότερες, κοινωνικά δικαιότερες και βιώσιμες μεταρρυθμίσεις σε μια χώρα που επειγόντως αναζητά και χρειάζεται διέξοδο από τη μακρά κρίση της.
Λόης Λαμπριανίδης (Συγγραφέας)
Ο Λόης Λαμπριανίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1954. Είναι οικονομικός γεωγράφος με σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Sussex (ΜΑ) και στο LSE (PhD). Σήμερα είναι καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και επικεφαλής της Ερευνητικής Μονάδας Περιφερειακής Ανάπτυξης και Πολιτικής (ΕΜΠΑΠ). Έχει συγγράψει κεφάλαια σε ελληνικά και ξενόγλωσσα βιβλία, καθώς και τα βιβλία: "Η γεωγραφική διάσταση των υπεργολαβικών σχέσεων παραγωγής στη βιομηχανία" (Παρατηρητής, 2003), "Περιφερειακά πανεπιστήμια στην Ελλάδα" (Παρατηρητής, 1993), "Οικονομική γεωγραφία" (Πατάκης, 2001), "Αλβανοί μετανάστες στη Θεσσαλονίκη: Διαδρομές ευημερίας και παραδρομές δημόσιας εικόνας" (σε συνεργασία με την Α. Λυμπεράκη, Πατάκης, 2001), "Η επιχειρηματικότητα στην ευρωπαϊκή ύπαιθρο" (Πατάκης, 2005). Επίσης έχει δημοσιεύσει άρθρα σε ελληνικά και ξενόγλωσσα περιοδικά. Τα κύρια επιστημονικά του ενδιαφέροντα αφορούν γνωστικά αντικείμενα όπως: η νέα οικονομική γεωγραφία της υπαίθρου, η χωροθέτηση της βιομηχανίας, τα κίνητρα περιφερειακής ανάπτυξης, τα προγράμματα ανάπτυξης περιοχών, η γεωγραφική διάσταση των υπεργολαβικών σχέσεων, οι επιπτώσεις των περιφερειακών πανεπιστημίων στις τοπικές οικονομίες, οι οικονομικές επιπτώσεις του ανοίγματος των ελληνικών επιχειρήσεων στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, καθώς και οι συνέπειες της εισροής οικονομικών μεταναστών στην Ελλάδα.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
