Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται συνοπτικά βασικές πλευρές του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, με αφορμή την ερμηνευτική προσέγγιση ορισμένων αριστουργημάτων της αρχαίας ελληνικής τέχνης του 6ου π.Χ. αιώνα, που βρίσκονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Πρόκειται για τέσσερις ξύλινους έγχρωμους γραπτούς, πίνακες του Πιτσά, οι οποίοι ανακαλύφθηκαν στο ομώνυμο χωριό του Δήμου Ξυλοκάστρου και χαρακτηρίζονται από την ιστορία της τέχνης ως οι παλαιότεροι ξύλινοι φορητοί πίνακες ζωγραφικής στο Δυτικό κόσμο. Η παρούσα μελέτη και έρευνα πραγματοποιήθηκε από την πολιτισμολόγο Σωτηρία Α. Δημοπούλου, η οποία ωθήθηκε όχι μόνο από το ισχυρό κίνητρο του παράγοντα της εντοπιότητας, αλλά και από τη διαπίστωση ότι οι πίνακες αυτοί αποτελούν φωτεινά παράθυρα από όπου μπορούμε να ατενίσουμε μια ζώσα αρχαία κοινωνία και με εύληπτο τρόπο να γίνουμε κοινωνοί της ζωής των ανθρώπων της. Η αναβίωση των ιδεών της μουσικής, του χορού, αλλά και της ζωγραφικής, η θρησκεία και η γλώσσα που μελετώνται, αποτελούν αντικείμενα με τεράστιο επιστημονικό εύρος, τα οποία μόνο αποσπασματικά προσεγγίζονται, λόγω του περιορισμού που επιβάλλει η ερμηνεία των πινάκων. Εντύπωση προκαλούν οι διαπιστώσεις, κατά τη μελέτη αυτή, πολλών κοινών σημείων του σημερινού κοινωνικού και θρησκευτικού γίγνεσθαι, με αντίστοιχα του αρχαίου κόσμου. Η αρχαιότητα αγγίζει το σήμερα μέσω της παράδοσης και οι εν λόγω ομοιότητες αποτελούν εμφανείς επιβιώσεις του μακρινού παρελθόντος. Η μεταφορά αυτών των πληροφοριών δια μέσου των αιώνων, δηλώνει ότι την εποχή εκείνη πριν χιλιάδες χρόνια, στην Κορινθία, λάμβαναν χώρα σπουδαία πολιτιστικά γεγονότα. Για τον λόγο αυτό η διατήρηση της συλλογικής μνήμης, στην οποία θα συμβάλει αυτό το βιβλίο, θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική για την αυτογνωσία της κοινωνίας μας και τη συνέχεια της οντότητάς της στο διηνεκές του χρόνου.