Ο τόμος αυτός με τα κείμενα (δοκίμια, συνεντεύξεις, άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες) του Βασίλι Καντίνσκυ μπορεί να θεωρηθεί ως ο τρίτος τόμος του θεωρητικού έργου του μεγάλου ζωγράφου που συνέδεσε όλη του τη ζωή με την υπόθεση της καλούμενης Αφηρημένης Τέχνης. (. . .) Ο ανά χείρας τόμος έρχεται να καταδείξει ολόκληρη την πνευματική πορεία του καλλιτέχνη, από τις ημέρες όπου η Αφηρημένη Τέχνη ήταν ο αποδιοπομπαίος τράγος της Τέχνης μέχρι της ημέρες της καθιέρωσής της και της δόξας. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
O Wassily Kandinsky γεννήθηκε από εύπορη οικογένεια στη Ρωσία το 1866.
To 1886 ξεκινά τις σπουδές του σε Νομική και Οικονομικά. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές και ενώ ξεκινά ακαδημαϊκή καριέρα, μια έκθεση ζωγραφικής των Ιμπρεσιονιστών στη Μόσχα (1895) αφυπνίζει την φύση του καλλιτέχνη και ξεκινά σπουδές ζωγραφικής σε ηλικία 30 ετών στη Βασιλική Ακαδημία του Μονάχου.
Το 1900 ιδρύει την καλλιτεχνική ομάδα "φάλαγγα" και το 1910 την ομάδα του "γαλάζιου καβαλάρη".Ταξιδεύει πολύ, εκθέτει έργα, γράφει άρθρα για την τέχνη και δίνει μια νέα ώθηση στην τέχνη μέσα από τις καλλιτεχνικές ομάδες, μαζί με άλλους κορυφαίους καλλιτέχνες της εποχής.
Το 1917 μετά από ένα γάμο και μια μακροχρόνια σχέση, γνωρίζει και παντρεύεται τη Nina Andreevsky, με την οποία θα μοιραστεί την υπόλοιπη ζωή του. Την ίδια χρονιά ανακηρύσσεται μέλος του Τμήματος Καλών Τεχνών του Υπουργείου Παιδείας στη Ρωσία και καθηγητής στην Ακαδημία Τεχνών της Μόσχας.
Το 1919 ο Walter Gropius ιδρύει τη σχολή "Bauhaus" στη Weimar και το 1922 καλεί τον W. Kandinsky να διδάξει μαζί με άλλα μεγάλα ονόματα στην τέχνη. Το 1924 μαζί με Klee, Feininger, Jawlensky σχηματίζουν την ομάδα "οι τέσσερις γαλάζιοι". Συνεχίζει τα ταξίδια και τις εκθέσεις σε όλο τον κόσμο, παράλληλα με το διδακτικό και συγγραφικό έργο του. Το Bauhaus μεταφέρεται στο Dessau και στη συνέχεια στο Βερολίνο, το 1932.
Το 1933, κάτω από την πίεση και τις επιθέσεις του ναζισμού στη Γερμανία, το Bauhaus διαλύεται και τα μέλη του καταφεύγουν σε άλλες χώρες. Το 1934 πηγαίνει στο Παρίσι. Οι Γερμανοί καταστρέφουν έργα πρωτοπόρων ζωγράφων, μεταξύ των οποίων 57 έργα του Κandinsky. To 1939 παίρνει τη Γαλλική ιθαγένεια. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1944 ο Wassily Kandinsky πεθαίνει.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γιώργος Κεντρωτής γεννήθηκε το 1958 στους Μολάους Λακωνίας. Σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στην Ελλάδα και στη Γερμανία. Είναι καθηγητής Θεωρίας της Μετάφρασης στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου.
Ο Δημήτρης Δεληγιάννης (Αιτωλία, 1952) ήταν Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης και Μουσειακής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Πτυχιούχος του Ινστιτούτου Καλών Τεχνών στην Ιστορία της Τέχνης και στη Μουσειολογία (Μ.Α.) του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου και Διδάκτωρ στην Ιστορία της Τέχνης (Ph.D) του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολούθησε σεμινάρια Ιστορίας της Τέχνης, Αισθητικής, Συντήρησης και Μουσειολογίας στο Μόναχο, στη Ρώμη και στο Άμστερνταμ. Διεξήγαγε επιστημονική έρευνα, οργάνωσε ερευνητικά προγράμματα επίσημων οργανισμών και συμμετείχε με ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια.
Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας τα μαθήματα: "Εισαγωγή στην ιστορία της τέχνης", "Εισαγωγή στη νεότερη ελληνική τέχνη", "Παιδική ζωγραφική και Μοντέρνα τέχνη" και "Μουσειολογία και Μουσειοπαιδαγωγική της Τέχνης". Επίσης, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στο Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης μαθήματα σχετικά με τη Μουσειολογία και την Πολιτισμική διαχείριση. Υπήρξε εισηγητής των Μουσειακών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, οργανώνοντας το πρώτο πιλοτικό Πρόγραμμα Σπουδών Μουσειοπαιδαγωγικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα (1998-2005). Ίδρυσε και είχε τη διεύθυνση στο Εργαστήριο Μουσειακής Έρευνας & Εκπαίδευσης στο ίδιο Πανεπιστήμιο.
Δημοσίευσε τις μονογραφίες "Ο ζωγράφος Μπουζιάνης", "Ρουμανία - Ελληνισμός και τέχνη", βιβλία και άρθρα για τη νεότερη ελληνική και μεταβυζαντινή τέχνη, καθώς και μελέτες για τη μουσειακή εκπαίδευση. Τελευταίο έργο του ήταν το βιβλίο για παιδιά "Με τον Φειδία στην αρχαία Ολυμπία", υλοποίηση μιας εφηβικής ιδέας που είχε όταν το 1964 επισκέφθηκε ως μαθητής την Ολυμπία. Επίσης, είχε προλογίσει το έργο σύγχρονων καλλιτεχνών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Κριτικών Τέχνης (Aica-Hellas), της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης (Society of Greek Art Historians) καθώς και μέλος επιτροπών του Υπουργείου Πολιτισμού. Ακόμη, συμμετείχε στη διοργάνωση μουσειακών εικαστικών εκθέσεων (Εθνική Πινακοθήκη 1985, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Άνδρου 1989) και επιμελήθηκε ταινίες ντοκιμαντέρ για τη μεταβυζαντινή και νεότερη ελληνική τέχνη. Από το 1982 έως το 1987 εξέδιδε στην Αθήνα το περιοδικό τέχνης "Διπλή Εικόνα". Στο ίδιο διάστημα υπήρξε διευθυντής της σειράς "Βιβλιοθήκη της Τέχνης" των εκδόσεων Νεφέλη. Είχε συμμετάσχει σε πολλές εκπομπές ραδιοφώνου και στην Ελληνική Τηλεόραση (ΕΤ1 "Παρασκήνιο", ΕΤ3 κ.ά.). Στο έργο του έχουν αναφερθεί έγκριτοι μελετητές, σε επιστημονικές και καλλιτεχνικές εκδόσεις.
Έφυγε από τη ζωή στις 16 Οκτωβρίου 2007 έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.
