Ο Κόρακας .. Μαύρο, αλλά τελειωμένο Μαύρος ακόμα και στο νύχι και στο δόντι Τα άλλα χρώματα, αρνήθηκαν Άμα δεχτείς πως η ζωή τους πρέπει Μαύρη Ζεις δυό βολές, σου επιτρέπεται Χάνεσαι ούρια στον πόνο τους, πηγαίνεις Του Χάρου διαγουμίζεις τα υπάρχοντα και ζεις Ο Χρόνος σε σιχαίνεται, σ΄ αφήνει Μια άσπρη τρίχα δεν φυτρώνει στο κεφάλι σου Ωραίο πουλί, καταλαβαίνει Καταλαβαίνει πως ο Κόσμος μας Εφτιάχτηκε για τους Κοράκους .. Ο Δρόμος .. Δειλά, μικρά ξεσπάσματα, αστεία Της κάθε μέρας ο τροχός μας περιστρέφει Χαμένα, αναμένοντας το Όνειρο Να βρει το χώμα, που ταιριάζει, να ανέβει Άγνωστο πάντα, που ο Δρόμος σου, που τράβηξες Με τόλμη, μ΄ αφοσίωση και πάθος Σε οδηγεί Το Τίποτα στα τέλη του Μοιάζει με κείνο στην αρχή Κύκλους χαράζει .. Ααα! να το ήξευρες, αμέσως θα στεκόσουνα Θα σταματούσες, θα εγέλαες, θα ζούσες Θάφηνες μόνο τον Καιρό σου και τα Όνειρα Να πα να διουν, αυτός ο Δρόμος, που σε πάει ..