Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789607851000
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
"Μερικοί αγαπούν την ποίηση"
Μερικοί
-δηλαδή όχι όλοι.
Ούτε το μεγαλύτερο μέρος όλων, αλλά το μικρότερο.
Μη υπολογίζοντας τα σχολεία, όπου πρέπει,
και τους ίδιους τους ποιητές,
θα είναι δυο στα χίλια άτομα.
Τους αρέσει
-μα αρέσει επίσης το κρεατόζουμο με μακαρόνια,
αρέσουν τα κομπλιμέντα και το γαλάζιο χρώμα,
αρέσει το παλιό κασκόλ,
αρέσει να επιμένουν στο δικό τους,
αρέσει να χαϊδεύουν το σκυλί.
Η ποίηση
-μόνο τι είναι αυτό η ποίηση.
Δεν ήταν μόνο μια απάντηση ασταθής
πάνω σ` αυτό το ερώτημα.
Μα εγώ δεν ξέρω και δεν ξέρω και πιάνομαι απ` αυτό
σαν ένα σωτήριο στήριγμα.
Ο Νίκος Χατζηνικολάου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1938. Σπούδασε ιστορία της τέχνης στο Βερολίνο, στο Φράιμπουργκ, στο Μόναχο και στο Παρίσι. Είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπου δίδαξε για είκοσι χρόνια (1985-2005). Ως προσκεκλημένος καθηγητής δίδαξε επίσης στα Πανεπιστήμια του Λος Άντζελες, της Πόλης του Μεξικού, του Αμβούργου, του Μπουένος Άιρες και της Κύπρου. Το 2003 ήταν Getty Research Scholar. Μεταξύ των κυριότερων δημοσιεύσεών του συγκαταλέγονται τα βιβλία "Εθνική τέχνη και πρωτοπορία" (1982), "Νοήματα της εικόνας" (1994), "Από τον Μολιέρο στον Γκόγια" (2003), καθώς και οι κατάλογοι των εκθέσεων "Δομήνικος Θεοτοκόπουλος Κρης" (1990), "Ο Γκρέκο στην Ιταλία και η ιταλική τέχνη" (1995), "Ο Μέγας Αλέξανδρος στην ευρωπαϊκή τέχνη" (1997), "Ο θάνατος του Τσε Γκεβάρα" (2002) και "Ο Γκρέκο και το εργαστήριό του" (2007). Είναι υπεύθυνος ενός ερευνητικού προγράμματος για το έργο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών (ΙΤΕ).
Η Βισουάβα Σιμπόρσκα (Wislawa Szymborska) γεννήθηκε το 1923 στο Κούρνικ της Πολωνίας (περιοχή της επαρχίας Πόζναν) κι από εκεί μετακινήθηκε στα οκτώ της χρόνια στην Κρακοβία, τόπο της μόνιμης διαμονής της έκτοτε. Σπούδασε φιλολογία και κοινωνιολογία στο φημισμένο πανεπιστήμιο της πόλης και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην ποίηση το 1945. Μέχρι το 1996, που της απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ στην ποίηση, είχε εκδώσει μόλις εννέα ποιητικές συλλογές και τέσσερα βιβλία με δοκίμια, ενώ μετέφρασε έμμετρη γαλλική ποίηση και για ένα διάστημα (1967-1972) σχολίαζε τακτικά άσημους μάλλον ξένους και Πολωνούς λογοτέχνες. Έχει τιμηθεί με το Φιλολογικό Βραβείο της Κρακοβίας (1995), το Πολωνικό Κρατικό Βραβείο για την Τέχνη (1963), το Βραβείο Γκαίτε (1991) και το Βραβείο Χάρντερ (1995) και είναι διδάκτορας της Τέχνης, τιμής ένεκεν, στο Πανεπιστήμιο του Πόζναν. Ανήκει μαζί με τους Ζμπίγκνιεβ Χέρμπερτ και Ταντέους Ρουζέβιτς στην κορυφή της πυραμίδας των μεταπολεμικών εκπροσώπων της λεγόμενης "Πολωνικής σχολής της ποίησης", παρότι η αναγνώρισή της στην Ευρώπη, και ιδιαίτερα στον αγγλοσαξονικό χώρο έγινε πολύ αργότερα απ΄ αυτούς.
Η Σιμπόρσκα από νωρίς διαγράφει το ποιητικό της κλίμα, γράφοντας ότι "δανείζεται λέξεις που βαραίνουν από πάθος και μετά προσπαθεί να τις κάνει να δείχνουν ελαφρές". Η κλασικότροπη κομψότητα στον χειρισμό και την ανάπτυξη του ποιητικού της υλικού συνδυάζεται με μιαν ανάλαφρη προσέγγιση των πραγμάτων και έναν απατηλά εύθυμο σκεπτικισμό, όπου υφέρπει η επώδυνη συνείδηση της ανθρώπινης συνθήκης και περιπέτειας στον κόσμο, αλλά και η ζωντανή, εις πείσμα της θνητής μας μοίρας και της ιστορίας (όπου επαναλαμβάνεται συνήθως η τραγωδία), ελπίδα. Γιατί, για τη Σιμπόρσκα, ο κόσμος, παρά την ανασφάλεια, τον φόβο και το μίσος που εκτρέφει και καλλιεργεί η ανθρώπινη φύση μας, δεν παύει να προκαλεί και να εκπλήσσει, κι η φύση μαζί με την τέχνη παραμένουν πάντοτε οι καλύτεροι μεσίτες γι΄ αυτό το όραμα (όπως κατέληξε στην εκδήλωση για την απονομή του Νόμπελ: "Οι ποιητές, φαίνεται, θα έχουν πάντοτε πολλή δουλειά").
Κάποια από τα ποιήματα της Σιμπόρσκα, γραμμένα σε ανύποπτο χρόνο, αποκτούν μια δραματική επικαιρότητα σήμερα που ολόκληρη η ανθρωπότητα βιώνει το άγχος της τρομοκρατίας με μοναδική ένταση, και είναι δείγματα της βαθιάς ηθικής συνείδησης και εγρήγορσης που διατρέχει τελικά όλο το ποιητικό της έργο.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
