Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789600507454
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
"Mayor Arcana" ("Μεγάλο μυστικό") είναι η ονομασία της τράπουλας με τα είκοσι δύο τραπουλόχαρτα χαρτομαντείας. Αυτά τα χαρτιά είναι σημαδεμένα με αριθμούς από το 0 έως το 21, και μαζί με την άλλη, τη μεγαλύτερη τράπουλα ("Minor Arcana") με τα πενήντα έξι τραπουλόχαρτα, αποτελούν το Ταρό (Tarok, Tarocchi). Η αρχή του Ταρό συνδέεται με τους ιερείς (ιεροφάντες) των Ελευσινίων μυστηρίων στην Ελλάδα, και σύμφωνα με ορισμένες απόψεις, οι ρίζες του Ταρό συνδέονται με τη λατρεία του Ερμή. Αυτά τα χαρτιά τα χρησιμοποιούν συχνά για να μαντεύουν οι Τσιγγάνοι που μετέφεραν -αυτή είναι η άποψη- αυτήν τη μυστική γλώσσα, από τη Χαλδαία και την Αίγυπτο στο Ισραήλ και την Ελλάδα, για να απλωθεί, ύστερα, στις όχθες της Μεσογείου. [...]
Η "Mayor Arcana" συνήθως χωρίζεται σε τρεις ομάδες από επτά χαρτιά. Στην πρακτική της χαρτομαντείας, ο μάντης ερμηνεύει το νόημα του κάθε χαρτιού ξεχωριστά και σε σχέση με τα άλλα χαρτιά, γνωρίζοντας τα συνηθισμένα νοήματα (τα κλειδιά) των χαρτιών, ή τους δίνει ο ίδιος το νόημα που κρατάει μυστικό. Το νόημα του χαρτιού του Ταρό αλλάζει, ανάλογα με το αν το χαρτί έχει πέσει κανονικά ή ανάποδα, διότι αν πέσει ανάποδα, σημαίνει το αντίθετο από το βασικό νόημα του ίδιου χαρτιού.
(από το προοίμιο του βιβλίου: "Εγχειρίδιο χαρτομαντείας")
"Ο Σωφρόνιος την πλησίασε, άρχισε να την χαϊδεύει, ενώ εκείνη ακούμπησε τα μαλλιά του και είπε: "Τα μαλλιά σου μεγάλωσαν πολύ. Έλα να σ` τα κόψω". Και τον πέρασε μέσα από το παράθυρο στο δωμάτιο. Ο Σωφρόνιος κάθισε στη μέση του δωματίου, η αδελφή του έβαλε μια πήλινη χύτρα στα γόνατα, πήρε ένα μαχαίρι από το ράφι, το ακόνισε πάνω στο πιρούνι, πλησίασε τον αδελφό της, έβαλε το μαχαίρι στα δόντια της κι άρχισε να τον χτενίζει μ` ένα πιρούνι. Όταν τελείωσε το χτένισμα, του έβαλε τη χύτρα στο κεφάλι κι άρχισε να τον κουρεύει γύρω από τη χύτρα, σαν πρόβατο. Τότε στο χέρι του έσταξε μια σταγόνα.
- Είναι η βροχή;
- Ναι η βροχή
- Όχι, δεν είναι η βροχή, είναι τα κλάματά σου. Τόσο τον αγαπάς, εκείνον τον άλλο;" [...]
Η Γκάγκα Ρόσιτς (1953-2017) γεννήθηκε στη Σερβία. Σπούδασε συγκριτική λογοτεχνία, ξένες γλώσσες και θέατρο στο Βελιγράδι, στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Η διδακτορική της διατριβή είχε θέμα "Το αρχαίο ελληνικό θέατρο στη σύγχρονη σκηνή". Από το 1981 ζούσε και εργαζόταν στην Αθήνα. Μετέφρασε πάνω από 60 τίτλους σύγχρονης λογοτεχνίας. Από τα σερβικά στα ελληνικά μετέφρασε συγγραφείς όπως οι: Πάβιτς, Στεβάνοβιτς, Κοβάτσεβιτς, Πόπα, Σάβιτς, Τζουκάνοβις, Αλμπαχάρι (βραβείο Balkanika για το "Δόλωμα"), Αρσένιεβιτς, Μίρκοβιτς, Κις. Από τα ελληνικά στα σερβικά μετέφρασε τους: Μάτεσι, Θεοδωρόπουλο, Καπάνταη, Λαδιά, Αναγνωστάκη, Ζατέλη, Δημουλά, Σωτηρίου, Κούρτοβικ, Μαραγκόπουλο, κ.ά. Οργάνωσε τον Κύκλο της Σερβικής Λογοτεχνίας στην Αθήνα και παρουσίασε πολλούς Σέρβους καλλιτέχνες στην Ελλάδα, όπως και Έλληνες στη Σερβία. Στο θέατρο συνεργάστηκε ως μεταφράστρια σε παραστάσεις των σκηνοθετών Λέτσιτς, Μιλιβόγιεβιτς, Ουνκόβσκι (στο Εθνικό Θέατρο, στο Θέατρο Αμόρε και στο ΚΘΒΕ). Το 2004 βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης για τη μετάφραση στα σερβικά των ποιημάτων της Κικής Δημουλά. Το 2007, παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο του Βελιγραδίου ο "Οιδίπους Τύραννος" του Σοφοκλή σε μετάφρασή της, ενώ μετέφρασε, επίσης, στα σερβικά τις αρχαίες τραγωδίες "Ορέστης", "Βάκχες" και "Αντιγόνη" (Εθνικό Θέατρο Βελιγραδίου, 2009). Το 2010 της απονεμήθηκε το Βραβείο του Σερβικού PEN για το σύνολο του έργου της, ως καλύτερης μεταφράστριας από τη σερβική γλώσσα. Το 2011 τιμήθηκε με το Μεγάλο Έπαθλο της Ένωσης Συγγραφέων και Μεταφραστών της Σερβίας για το σύνολο του μεταφραστικού της έργου. Για τη συμβολή της στη σύσφιξη των πολιτιστικών δεσμών μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας, η χώρα της τής απένειμε τον τίτλο της Επίτιμης Πρέσβειρας των Γραμμάτων. Έφυγε από τη ζωή στις 15 Σεπτεμβρίου 2017, σε ηλικία 64 ετών, μετά από μάχη με τον καρκίνο.
Ο Μίλοραντ Πάβιτς (1929-2009) γεννήθηκε Βελιγράδι, "στην όχθη του Δούναβη, ενός από τους τέσσερις ποταμούς του Παραδείσου". Θεωρήθηκε ο γνωστότερος σύγχρονος Σέρβος συγγραφέας στην εποχή του και τα έργα του μεταφράστηκαν σε 27 γλώσσες, μέχρι των οποίων και τα κινεζικά, παρά -ή ίσως εξαιτίας- της νεοτερικότητας και, συνάμα, του παραδοσιακού απόηχου της γραφής του. Εκτός από το αριστούργημά του, "Το λεξικό των Χαζάρων", 1984, που τον έκανε γνωστό (ελλ. εκδ. Ηρόδοτος, 1991, β΄ έκδοση Καστανιώτης, 2003), έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα "Εσωτερική πλευρά του ανέμου" (μυθιστόρημα διπλής εισόδου, εκδ. Εστία, 1994), "Τοπίο ζωγραφισμένο με τσάι" (μυθιστόρημα γραμμένο σαν σταυρόλεξο, που διαβάζεται οριζοντίως και καθέτως, εκδ. Ηρόδοτος, 1996), "Η τελευταία αγάπη στην Κωνσταντινούπολη" (μυθιστόρημα όπου κάθε κεφάλαιο αντιστοιχεί σε μία κάρτα του ταρό, εκδ. Εστία, 1997), "Δεύτερο σώμα" (εκδ. Εστία, 2007), το θεατρικό "Για πάντα και μια μέρα παραπάνω" (εκδ. Εστία, 1998), τις συλλογές διηγημάτων "Σιδηρούν παραπέτασμα", "Τα άλογα του Αγίου Μάρκου", "Το αντεστραμμένο γάντι", "Το κυνηγόσκυλο του ρώσικου ανέμου" κ.ά. Στα ελληνικά κυκλοφορούν επίσης το μυθιστόρημά του "Καπέλο από δέρμα ψαριού" (εκδ. Καστανιώτη, 1999), που στη Γιουγκοσλαβία το 1996 θεωρήθηκε το βιβλίο της χρονιάς, καθώς και η συλλογή διηγημάτων "Το γυάλινο σαλιγκάρι" (εκδ. Καστανιώτη, 1999). Δίδαξε σερβική λογοτεχνία και βυζαντινή ιστορία στα Πανεπιστήμια του Βελιγραδίου και του Νόβισαντ, και το 1991 έγινε δεκτός ως τακτικό μέλος της Σερβικής Ακαδημίας. Το όνομά του είχε προταθεί τρεις φορές για το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ η διεθνής κριτική τον συνέκρινε με συγγραφείς όπως οι Μπόρχες, Ναμπόκοφ, Σίνγκερ, Καλβίνο και Έκο. Πέθανε από έμφραγμα του μυοκαρδίου στο σπίτι στο Βελιγράδι, στις 30 Νοεμβρίου 2009, σε ηλικία 80 ετών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
