Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789609939034
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ένα ποιητικό βιβλίο του Ζαχαρία Παπαντωνίου, που ψηλαφίζει τη σοφία του κόσμου μας, με λόγο απλό, ρυθμικό, λυρικό (και όσο επιτρέπεται ειρωνικό), είναι στα χέρια μεγάλων και μικρών μια μικρή, καλή τύχη.
Τέτοιο βιβλίο είναι ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ, που η αγάπη μου το ξαναφέρνει στο φως της αγάπης σας, ύστερα από 90 χρόνια αφάνειας. Ως δάσκαλος και συνθέτης ποιημάτων για παιδιά, το ξέρω: θα θέλατε να απαγγείλετε ξανά, να τραγουδήσετε πάλι, για τον εαυτό σας και για τα παιδιά και τα εγγόνια σας, τον πεύκο, το τσφιτρό, τους πέντε ποντικούς, τα ευζωνάκια, την κοπέλα Μαριγώ, του σκύλου την ουρά, το γεροβοσκό... που μάθατε (και αγαπήσατε) στο σχολείο. Τα πρώτα παιδιά, που διδάχτηκαν αυτά τα ποιήματα-τραγούδια, `άσπρισαν και γέρασαν` και δεν είναι πια ανάμεσά μας. Κι όμως, ακόμα και σήμερα, τα διδάσκονται τα παιδιά μας. Τέτοια `αντοχή`! Αυτή είναι η ένδοξη προσφορά του Ζ. Π. Και δικαίως αξιώθηκε τον μέγιστο τίτλο του Ακαδημαϊκού. Η επανέκδοση αυτού του βιβλίου ας είναι και εκπλήρωση ιερής μνήμης του τρυφερού αυτού Καρπενησιώτη δημιουργού, για τα 70 χρόνια από το θάνατό του και για τα 90 από το 1920 που πρωτοεκδόθηκαν ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ, με την έξοχη, ελληνική μουσική του Γεωργίου Λαμπελέτ (δίνουμε για δείγμα δυο παρτιτούρες), που ελπίζουμε να την κυκλοφορήσουμε σύντομα σε ιδιαίτερο CD και βιβλίο.
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877-1940). Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου γεννήθηκε στο Καρπενήσι, γιος του δασκάλου Λάμπρου Παπαντωνίου και της Ελένης Ηλιόκαυτου από το Καρπενήσι. Είχε τρία αδέλφια, το Χαρίλαο, το Θανάση και τη Σοφία. Στο Καρπενήσι έμαθε τα πρώτα γράμματα και το 1890 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα, όπου τέλειωσε το Γυμνάσιο, πήρε μαθήματα ζωγραφικής και γράφτηκε στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου, χωρίς να αποφοιτήσει. Στράφηκε από τα φοιτητικά του χρόνια προς τη συγγραφή και τη δημοσιογραφία και σε ηλικία δεκαέξι μόλις ετών ξεκίνησε να αρθρογραφεί στην "Ακρόπολη" του Βλ. Γαβριηλίδη. Ως το 1898, οπότε κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο "Πολεμικά τραγούδια", συνέχισε να συνεργάζεται με περιοδικά και εφημερίδες όπως η "Εφημερίδα των συζητήσεων", ο "Χρόνος" και η "Σκριπ", στην οποία υπήρξε αρχισυντάκτης από το 1900 ως το 1905. Το 1904 γίνεται ένα από τα πρώτα μέλη της εταιρίας "Η Εθνική Γλώσσα", με στόχο την υπεράσπιση της δημοτικής γλώσσας (μαζί με τους Μιλτιάδη Μαλακάση, Λάμπρο Πορφύρα, Κωνσταντίνο Χατζόπουλο, Ανδρέα Καρκαβίτσα, Ιωάννη Κονδυλάκη και άλλους). Για την Εθνική γλώσσα συνέταξε τον επόμενο χρόνο τη διακήρυξη "Προς το ελληνικό Έθνος", εκθέτοντας τους στόχους της. Από το 1908 και ως το 1911 βρέθηκε στο Παρίσι ως απεσταλμένος της εφημερίδας "Εμπρός" του Αριστείδη Κυριακού. Παράλληλα αρθρογραφούσε σε γαλλικές εφημερίδες και γνώρισε νέα καλλιτεχνικά ρεύματα. Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία (με μοναδική εξαίρεση τη συγγραφή χρονογραφημάτων στην εφημερίδα "Εμπρός" ως το 1914) και διακρίθηκε σε μια έκθεση ζωγραφικής στο Ζάππειο για σχεδιάσματα και γελοιογραφίες που είχε δημοσιεύσει κατά καιρούς σε διάφορα περιοδικά. Από το 1912 και ως το 1916 διετέλεσε νομάρχης στη Ζάκυνθο, τις Κυκλάδες, την Καλαμάτα και τη Σπάρτη. Από τη θέση του Νομάρχη προώθησε την ιδέα οργάνωσης εργατικού σωματείου στη Σύρο καθώς επίσης τη διοργάνωση του πρώτου Πανιονίου Συνεδρίου για τα πενήντα χρόνια της Ένωσης της Επτανήσου και αντέδρασε μαζί με τον εισαγγελέα Α.Ρέγκο στον αφορισμό του 1916 κατά του Βενιζέλου. Η τελευταία πρωτοβουλία του του στοίχισε τη θέση του και τον οδήγησε σε δίκη, στην οποία όμως απαλλάχτηκε. Δεν έπαψε παράλληλα να ασχολείται με την τέχνη και την κριτική, ενώ βραβεύτηκε μαζί με τον Στέλιο Σπεράντζα και την Ελένη Μ. Νεγρεπόντη (κατόπιν Ελένη Ουράνη) στον επίσημο διαγωνισμό Στρατιωτικών Ποιημάτων που προκήρυξε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Το 1917 πέθανε ο πατέρας του και τον επόμενο χρόνο έγραψε (σε συνεργασία με τους Δ. Ανδρεάδη, Αλ. Δελμούζο, Π. Νιρβάνα και Μ. Τριανταφυλλίδη και εικονογράφηση του Π. Ρούμπου) τα "Ψηλά Βουνά", έργο που προορίστηκε για αναγνωστικό της τρίτης τάξης του δημοτικού σχολείου (είχε προηγηθεί ανάθεση του έργου στον Παπαντωνίου από το Υπουργείο Παιδείας της επαναστατικής κυβέρνησης Βενιζέλου). Την ίδια χρονιά ανέλαβε καθήκοντα προέδρου της Εθνικής Πινακοθήκης, φροντίζοντας για τον εμπλουτισμό της με έργα πολλών ελλήνων ζωγράφων και χαρακτών (Γύζης, Παρθένης, Μαλέας, Λύτρας, Θεοτοκόπουλος). Τον επόμενο χρόνο αυτοκτόνησε σε ηλικία τριάντα εννιά χρόνων ο αδελφός του Θανάσης, ο οποίος αντιμετώπιζε έντονες ψυχικές διαταραχές από τα εικοσιδύο του. Το 1920 τύπωσε την παιδική ποιητική συλλογή "Τα χελιδόνια", αφιερωμένη στον αδελφό του, η οποία επανεκδόθηκε το 1931 με τίτλο "Παιδικά τραγούδια". Μετά την ανατροπή της κυβέρνησης Βενιζέλου η νέα κυβέρνηση αποφάσισε να καούν δημοσίως τα αναγνωστικά της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, ανάμεσα στα οποία και τα "Ψηλά Βουνά". Το 1923 ο Παπαντωνίου εξέδωσε την ποιητική συλλογή του "Πεζοί ρυθμοί" και τους τρεις τόμους των "Νεοελληνικών αναγνωσμάτων" για τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, τιμήθηκε με το εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών και διορίστηκε καθηγητής στο Αμαλίειο ορφανοτροφείο και τη Σχολή Καλών Τεχνών. Την ίδια χρονιά ταξίδεψε στην Ευρώπη, την Κωνσταντινούπολη και το Άγιο Όρος στα πλαίσια των καθηκόντων του ως διευθυντή της Εθνικής Πινακοθήκης. Τέσσερα χρόνια αργότερα τυπώθηκε η συλλογή διηγημάτων του "Διηγήματα", ενώ από το 1929 και ως το 1937 εκδόθηκαν το θεατρικό έργο "Ο όρκος του πεθαμένου", διασκ
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Κώστας Καλαπανίδας γεννήθηκε στην Παλαιοκαρυά Τρικάλων. Είναι συνταξιούχος σχολικός σύμβουλος, ένας από τους συγγραφείς των βιβλίων "Η γλώσσα μου", καθώς και δύο σειρών γλωσσικών βιβλίων για τους παλιννοστούντες και για τα Ελληνόπουλα των αγγλόφωνων χωρών. Βιβλίο του Ιστορίας" βραβεύτηκε από το ΥΠΕΠΘ και διδάχτηκε για 8 χρόνια στο δημοτικό σχολείο.
Το κύριο συγγραφικό έργο του όμως είναι η ποίηση. Έχει εκδώσει 11 ποιητικές συλλογές. Από αυτές "Ο Σταύρος, ο μηχανικός της οδού Καλλιρόης" έλαβε το Β΄ βραβείο "Μάρκου Αυγέρη". Το "Κύριε Δάσκαλε" το Α΄ βραβείο "Κηφισείων". Πήρε επίσης δύο πρώτα βραβεία της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, για τις συλλογές παιδικών ποιημάτων "Κουβέντα με τ΄ αστέρια" και "Μ΄ αλογάκι φτερωτό". Εβδομήντα ποιήματα από τις τρεις συλλογές για παιδιά μελοποιήθηκαν από τους συνθέτες Νικηφόρο Ρώτα, Δίωνα Αρύβα, Σπύρο Θεοδώρου κ.ά., οχτώ πέρασαν στα βιβλία του δημοτικού σχολείου και η παιδική ποίησή του, συνολικά, διδάσκεται στα πανεπιστημιακά Παιδαγωγικά τμήματα. Σημαντικό θεωρείται το βιβλίο του "Ροδιά, τρία επώνυμα - ένα χωριό" που εκδόθηκε με τη χορηγία του υπ. Πολιτισμού.
Ο Κώστας Καλαπανίδας είναι πατέρας δύο παιδιών και διαμένει στην Αργυρούπολη.
