Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789605240479
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Από την εποχή του Καρτέσιου η Δυτική σκέψη χαρακτηρίζεται από βαθιές διχοτομίες, όπως ύλη-πνεύμα, αντικειμενικό-υποκειμενικό, γεγονότα-αξίες. Ο Χίλαρυ Πάτναμ, ένας από τους κορυφαίους φιλοσόφους του καιρού μας, αναπτύσσει σε αυτό το έργο την πρότασή του για την υπέρβαση των διχοτομιών, τον εσωτερικό ρεαλισμό, σύμφωνα με τον οποίο η αλήθεια εξαρτάται από το εννοιολογικό μας σύστημα, αλλά είναι, ωστόσο, «πραγματική αλήθεια». Ο φιλόσοφος αντιδρά στο σχετικισμό, στην ηθική, τονίζοντας ότι οι «ηθικές εικόνες του κόσμου» είναι απαραίτητες στη ζωή μας και παρουσιάζει την Καντιανή εικόνα, που βασίζεται στην ισότητα και την πνευματική ελευθερία. Στην εισαγωγή του στην ελληνική έκδοση, ο Πάτναμ εξηγεί τα σημεία στα οποία οι απόψεις του έχουν εξελιχθεί και καταλήγει: «Δεν νομίζω πως οτιδήποτε άλλο έχω γράψει προσφέρει μια καθαρότερη εικόνα της φιλοσοφικής άποψης που ένθερμα συνιστώ ως υγιή και ανθρωπιστική εναλλακτική πρόταση στον αφελή επιστημονισμό, που σήμερα επικρατεί ευρέως εντός και εκτός της φιλοσοφίας».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Χίλαρυ Πάτναμ γεννήθηκε στο Σικάγο στις 31 Ιουλίου 1926. Δίδαξε μαθηματικά και φιλοσοφία σε κορυφαία πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών μέχρι τον Ιούνιο του 2000, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε ως επίτιμος καθηγητής του Τμήματος Φιλοσοφίας του Χάρβαρντ, Τα κυριότερα έργα του: "Λόγος, αλήθεια και ιστορία" (1981), "Τα πολλά πρόσωπα του ρεαλισμού" (1986), "Ρεαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο" (1990), "Λέξεις και ζωή" (1994), "Πραγματισμός: ένα ανοιχτό ζήτημα" (1995).
Έφυγε από τη ζωή, στο σπίτι του στη Βοστόνη, στις 13 Μαρτίου 2016.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Κώστας Γαβρόγλου είναι Καθηγητής Ιστορίας των Επιστημών στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε φυσική και ιστορία των επιστημών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Ως επισκέπτης καθηγητής δίδαξε στα Πανεπιστήμια της Βοστόνης, του Χάρβαρντ, της Πενσυλβάνια, του Κέιμπριτζ και του Πολυτεχνείου της Κωνσταντινούπολης. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν την ιστορία της φυσικής και της χημείας από τις αρχές του 19ου έως τα μέσα του 20ού αιώνα. Είναι μέλος συντακτικών επιτροπών διαφόρων ξενόγλωσσων περιοδικών ιστορίας των επιστημών, καθώς και του ελληνικού περιοδικού Νεύσις. Τα κυριότερα βιβλία του είναι το Methodological Aspects in the Development of Low Temperature Physics 1881-1957: Concepts out of Context(s) (σε συνεργασία με τον Γιώργο Γκουνταρούλη, το 1990 από τις εκδόσεις Kluwer Academic Publishers), Fritz London, A Scientific Biography (το 1996 από το Cambridge University Press), Το Παρελθόν των Επιστημών ως Ιστορία (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2004). Είναι Πρόεδρος του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο Αριστείδης Μπαλτάς γεννήθηκε το 1943 στην Κέρκυρα. Είναι ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας των Επιστημών του τμήματος Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών (πρ. Γενικού Τμήματος) του ΕΜΠ. Μετά τις βασικές σπουδές μηχανολόγου-ηλεκτρολόγου στο ΕΜΠ (1962-67), έκανε μεταπτυχιακά και διδακτορικό στη Θεωρητική Φυσική στο Πανεπιστήμιο Παρισίων XI (1972). Το 1982 εκλέχθηκε λέκτορας στον Τομέα Φυσικής του ΕΜΠ, το 1984 επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας και μεθοδολογίας της φυσικής στο ίδιο Τμήμα/Τομέα, το 1992 αναπληρωτής καθηγητής και το 2002 καθηγητής φιλοσοφίας των επιστημών. Στο πλαίσιο των ερευνητικών ενδιαφερόντων του ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την επιστημολογία του Λουί Αλτουσέρ, ως απόρροια της λεγόμενης Γαλλικής Σχολής Επιστημολογίας (Μπασελάρ, Canguilhem, Κοϋρέ, Cavailles), καθώς και με την αγγλοσαξονική φιλοσοφία της επιστήμης, με βάση τη σκέψη των K. Popper, T.S. Kuhn, I. Lakatos, P. Feyerabend, L. Laudan, κ.ά. Ενδιαφέρθηκε, επίσης, για τη φιλοσοφία της επιστήμης στο πλαίσιο μιας γενικότερης φιλοσοφικής θεώρησης του κόσμου και της γνώσης, με βάση το έργο των Βιτγκενστάιν, Νίτσε, Σπινόζα, Ντεριντά, McDowell, Μπένγιαμιν, κ.ά.Το 2002 τιμήθηκε με Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής για το βιβλίο του "Αντικείμενα και όψεις εαυτού" (εκδ. Εστία). Τον Δεκέμβριο του 2010 του απονεμήθηκε το Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας στη μνήμη των Βασίλη Ξανθόπουλου-Στέφανου Πνευματικού.
Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ -υπήρξε μεταξύ εκείνων οι οποίοι υπέγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη δημιουργίας του κόμματος- και πρόεδρος του Ινστιτούτου "Νίκος Πουλαντζάς".
Διετέλεσε βουλευτής της περιφέρειας Αττικής με τον ΣΥΡΙΖΑ και ανέλαβε καθήκοντα ως Υπουργός Παιδείας (Ιανουάριος 2015-Αύγουστος 2015) και Πολιτισμού & Αθλητισμού (Σεπτέμβριος 2015-Νοέμβριος 2016) στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Η Μαρία Βενιέρη γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αναγορεύτηκε διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Ludwig - Maximilians -Universitat του Μοχάχου (1988). Είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τη φιλοσοφία της αντίληψης, τη φιλοσοφία του νου και της γλώσσας, τη γνωσιοθεωρία και τη φιλοσοφία της θρησκείας. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους και περιοδικά.
