Απόστολος Σαχίνης (Υπεύθυνος Σειράς)

Λορέντζος Μαβίλης (Συγγραφέας)

Λορέντζος Μαβίλης (1860 - 1912). Ο Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1860, όπου υπηρετούσε τότε ο δικαστικός πατέρας του Παύλος με καταγωγή από την Ισπανία. Η μητέρα του, που καταγόταν από την αρχοντική οικογένεια Δούσμανη, είχε περάσει μέρος της ζωής της κοντά στον αγροτικό πληθυσμό της Κέρκυρας και αγάπησε τη λαϊκή γλώσσα και τέχνη και την αγάπη αυτή μετέδωσε στον γιο της. Μεγάλη επίδραση στην προσωπικότητα του Μαβίλη άσκησε ο Ιάκωβος Πολυλάς, του οποίου υπήρξε φίλος και μαθητής. Μαθήτευσε στο εκπαιδευτήριο Καποδίστριας της Κέρκυρας και κατόπιν στο κερκυραϊκό γυμνάσιο, με καθηγητή τον Ιωάννη Ρωμανό, ο οποίος τον έκανε μέλος της Αναγνωστικής Εταιρείας. Μετά το γυμνάσιο έφυγε για την Αθήνα για πανεπιστημιακές σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή. Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε και η γνωριμία του με τον Χαρίλαο Τρικούπη, μέσω του Πολυλά. Το 1879 έφυγε για τη Γερμανία , όπου έμεινε για δεκατέσσερα χρόνια. Εκεί μελέτησε τους αρχαίους κλασικούς και έμαθε Ιταλικά, Αγγλικά, Γαλλικά και Ισπανικά, καθώς επίσης Σανσκριτικά. Στη Γερμανία ο Μαβίλης ολοκλήρωσε τις σπουδές του και το 1890 πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα από το πανεπιστήμιο του Erlangen. Το 1893 επέστρεψε στην Κέρκυρα όπου εντάχτηκε στην Κερκυραϊκή Σχολή, συνδέθηκε δε ιδιαιτέρως με τον Κων/νο Θεοτόκη. Κατόπιν στρατεύτηκε και το 1896 έγινε μέλος της Εθνικής Εταιρείας . Το 1897 έφυγε για την Κρήτη προς ενίσχυση του εκεί επαναστατικού κινήματος και κατέληξε στην Ήπειρο επικεφαλής σώματος ανταρτών. Στις εκλογές του 1910 απέκτησε βουλευτικό αξίωμα με το κόμμα των Φιλελευθέρων και από αυτή τη θέση αγωνίστηκε για την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. Σημειώνεται επίσης ο ερωτικός δεσμός του Λορέντζου Μαβίλη με την ποιήτρια Μυρτιώτισσα (Θεώνη Δρακοπούλου). Το 1912 σε ηλικία πενήντα τριών ετών πήρε μέρος στην εκστρατεία της Ηπείρου και σκοτώθηκε στη μάχη του Δρίσκου. Στο έργο του Μαβίλη έντονη παρουσιάζεται η σολωμική επίδραση, κυρίως στη δημοτική γλώσσα του και στο κυρίαρχο πατριωτικό συναίσθημα. Επίδραση δέχτηκε επίσης από τις παραδόσεις του Φίχτε, τις οποίες παρακολούθησε στη Γερμανία, και από τη φιλοσοφία του Καντ. Από το πρωτότυπο έργο του γνωστότερα είναι τα σονέτα του, τα οποία χαρακτηρίζονται από πληρότητα μορφής, ενώ έγραψε και πολλές μεταφράσεις.Τα πιο γνωστά σονέτα του: Λήθη, Καλλιπάτειρα, Ελιά, Μούχρωμα. Στην ποίηση του Μαβίλη συναντώνται τα ρεύματα του γερμανικού συμβολισμού με το επίσης γερμανικής προέλευσης σοσιαλιστικό πνεύμα του και τη μεγάλη αγάπη του για την πατρίδα. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Λορέντζου Μαβίλη βλ. Γουνελάς Χ.Δ., «Μαβίλης Λορέντζος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986, Μαντουβάλου Μαρία, «Λορέντζος Μαβίλης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 9. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Περιστέρης Παναγιώτης, «Χρονολόγιο Λορέντζου Μαβίλη», Πόρφυρας 91 (Κέρκυρα), 7-9/1999, σ.116-117. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Γιώργος Γ. Αλισανδράτος (Επιμέλεια)

Ο Γιώργος Γ. Αλισανδράτος γεννήθηκε το 1915 στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς, όπου και έλαβε την εκγκύκλιο παιδεία. Κατά την εποχή της φοίτησής του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών υπήρξε ενεργό μέλος του φοιτητικού "Ακαδημαϊκού Ομίλου" (1925-1936), που λειτουργούσε στη Σχολή με κύριο στόχο την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. Ως απόφοιτος της Φιλοσοφικής υπηρέτησε στην ιδιωτική μέση εκπαίδευση (Πρότυπον Λύκειον Αθηνών - Σχολή Μωραΐτη) και υπήρξε για πολλά χρόνια στενός συνεργάτης του Μανόλη Τριανταφυλλίδη, μέχρι το θάνατο του μεγάλου γλωσσολόγου. Δημοσίευσε πάνω από 250 επιστημονικές εργασίες, που αναφέρονται σε τρεις κυρίως τομείς: α) νεοελληνική, ιδίως επτανησιακή φιλολογία: Μπεργαδής Λασκαράτος, Σολωμός, Άβλιχος, Βεργωτής, Βαλαωρίτης, Παλαμάς, Μαβίλης, Κάλβος, Σικελιανός, Καβάφης, Γρυπάρης, Βάρναλης, Συκουτρής κ.ά. β) νεοελληνική γλώσσα: ο Μανόλης Τριανταφυλλίδης και ο δημοτικισμός του, ο Ψυχάρης και το "Ταξίδι" του, τα δύο "Λεξικά" του Εμμ. Κριαρά (μεσαιωνικό και νεοελληνικό), η νεοελληνική κοινή και τα λόγια στοιχεία της, η "Γραμματική" του Αγαπητού Τσοπανάκη, τα γλωσσάρια του Λασκαράτου, του Μαβίλη, του Θεοτόκη, κ.ά. γ) επτανησιακή ιστορία: Νικόδημος Μεταξάς, Νικόλαος Κονεμένος, Επτανησιακός Ριζοσπαστισμός, ο Κοσμάς ο Αιτωλός στην Κεφαλονιά και στη Ζάκυνθο, οι πολιτικές σάτιρες στη Κεφαλονιά τον καιρό της Αγγλοκρατίας κ.ά. Έλαβε μέρος σε πολλά συνέδρια, ελληνικά και διεθνή, διετέλεσε μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών, διηύθυνε και επιμελήθηκε στους έξι πρώτους τόμους του επιστημονικού περιοδικού "Κεφαλληνιακά Χρονικά" και εξέδωσε το δεύτερο τόμοο του "Δελτίου της Ιονίου Ακαδημίας" (1986) αφιερωμένου στη μνήμη του Λίνου Πολίτη. Οργάνωσε και διηύθυνε σεμινάρια νεοελληνικής λογοτεχνίας στα Πανεπιστήμια της Ρώμης, της Νάπολης και του Παλέρμου. Για το σύνολο του έργου του βραβεύτηκε το 1994 από την Ακαδημία Αθηνών και το 1997 τιμήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού, για τον ίδιο λόγο, με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας. Η Εταιρεία Κεφαλληνιακών Ιστορικών Ερευνών του αφιέρωσε τους τόμους 7 (1998) και 8 (1999) των "Κεφαλληνιακών Χρονικών". Η Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών το Μάιο του 2003 για να τιμήσει την εβδομηντάχρονη παρουσία του στα γράμματα, οργάνωσε επιστημονική ημερίδα, τα πρακτικά της οποίας τυπώθηκαν το 2005. Το Δεκέμβριο του 2000 η "Αδελφότης Κεφαλλήνων Αθηνών" του απένειμε μετάλλιο σε τιμητική εκδήλωση στο Φιλολογικό Σύλλογο "Παρνασσός". Πέθανε στην Αθήνα, στις 7 Μαρτίου 2004.