(. . .) Στα Περάσματα της νύχτας, ο ήρωας δίνει μια περίεργη μάχη με τα ερωτικά του μυστικά, έναν αντίπαλο που συνεχώς αλλάζει πρόσωπο. Πού διαδραματίζεται αυτή η ιστορία, στην Αθήνα, στα νησιά, στο Παρίσι, στο Σουδάν ή στην Υεμένη; Και πώς διακρίνει κανείς τους σταθμούς της, όταν το πάθος «κλέβει» τη συνέχεια της ιστορίας; Ιδού λοιπόν μια περιπλάνηση που θα μπορούσε να θεωρηθεί «ρομαντική». Αλλά οι λέξεις είναι κι αυτές επικίνδυνες. . . Το μόνο παρήγορο είναι πως τα λουλούδια της ανταρσίας καταφέρνουν πάντα και φυτρώνουν μέσα στους κήπους της σκλαβιάς. Ώριμη και στοχαστική, η γραφή του Σομμαρίπα αντηχεί τα προηγούμενα βιβλία σχεδόν μουσικά, θυμίζοντάς μας πώς υπάρχει λογοτεχνική γλώσσα στη σημερινή Ελλάδα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]