Η αξιολόγηση των μη ηθικών πραγμάτων (υγείας, αξιωμάτων, πλούτου κ.τ.ο.) από τον Πλάτωνα έχει προκαλέσει πολλές διχογνωμίες. Τούτο διότι, κυρίως, στις αξιακές κρίσεις του φαίνεται να μην ακολουθεί σταθερά κριτήρια. Ειδικότερα, αυτά κρίνονται άλλοτε ως ωφέλιμα ή αγαθά, άλλοτε ως ουδέτερα (ούτε αγαθά ούτε κακά). Ως ουδέτερα θεωρούνται κακά αν είναι κτήματα κακού ανθρώπου και αγαθά ως κτήματα ενάρετου ατόμου. Από την άλλη μεριά, αυτά απαξιώνονται από τον φιλόσοφο, τον «τελείως» ενάρετο. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]