[...] Για το ιταλόγλωσσο έργο του Δ. Σολωμού ο Tommaseo αναφέρει ότι πρόκειται για "γνήσια άνθη του ιταλικού Παρνασσού", ενώ ο Καλοσγούρος, ο οποίος με το Λ. Πολίτη αποτελούν τους κύριους μεταφραστές του έργου του, σημειώνει: "Στην αλογάριαστη δυστυχία του χαμού ή αφανισμού των χειρογράφων του Σολωμού, πρέπει να θεωρήσουμε μεγάλη παρηγοριά τα λίγα ιταλικά που μας έμειναν της υστερινής εποχής του και είναι σημαντικότατα. Αυτά είναι τα πέντε πεζά σχεδιάσματα: "Η Ελληνίδα Μητέρα", "Η Γυναίκα με το Μαγνάδι", "Το Αηδόνι και Γεράκι", και τα δύο στον "Ορφέα", που, κατά τη μαρτυρία των Κερκυραίων εκδοτών, ο ποιητής έμελλε να στιχουργήσει στη γλώσσα μας και τα ιταλικά στιχουργημένα: "Το Ελληνικό Καράβι", "Η Σαπφώ" και το "Σονέττο στον Ορφέα".
Είναι άξιο πραγματικού θαυμασμού, ότι ο Ποιητής με την ιταλική παιδεία, που σάλπισε με το έργο του την εθνική και πνευματική ανάσταση της υπόδουλης Πατρίδας του, παρόλη την ελλιπέστατη γνώση της νεοελληνικής γλώσσας, θα δημιουργήσει στίχους παρθενικούς, θα σμιλεύσει τη γλώσσα και αυτό το εμπόδιο της γλώσσας θα τον απαλλάξει από το λογιωτατισμό και όλα τα βαρίδια που καταποντίζουν την εθνική πρόοδο και ανάταση. Αναθρεμμένος με τις σύγχρονες ιδέες του Γαλλικού Διαφωτισμού, τις αξίες του κλασικισμού, την ευαισθησία του ρομαντισμού και τα σπέρματα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, ταυτίζει την Εθνική Απελευθέρωση με τη γλωσσική αναγέννηση και με τη χρήση μιας γλώσσας δημοτικής, θα δώσει πνοή στο νεκρό σώμα της γλώσσας, θα εξάρει την κυριολεκτική σημασία της απλής λέξης και θα αγωνιστεί για την επικράτηση της γλώσσας του Λαού, τονίζοντας μέσα από το "Διάλογο": "Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ Ελευθερία και γλώσσα;". [...]
(από την εισαγωγή της Χριστίνας Φ. Λούντζη, φιλολόγου)
Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο το 1798, από αριστοκρατική οικογένεια. Το 1808 στάλθηκε στην Ιταλία για σπουδές και σπούδασε νομικά. Μετά από δέκα χρόνια επιστρέφει στη Ζάκυνθο με γερή φιλολογική μόρφωση. Εκείνη την εποχή γίνεται δεκτός σε μια φιλολογική οργάνωση όπου αναγνωρίζεται ως στιχουργός. Στο τέλος του 1828 εγκαταλείπει τη Ζάκυνθο και εγκαθίσταται στη Κέρκυρα για να αφοσιωθεί στην ποίηση. Το 1833 ένα σοβαρό οικογενειακό γεγονός τον ταράζει, ο ετεροθαλής αδελφός του δηλώνει στις λιμενικές αρχές την κληρονομιά από τον πατέρα του και τη διεκδικεί. Όλα τα χρόνια που έζησε στην Κέρκυρα δεν έκανε ούτε ένα ταξίδι στην ελευθερωμένη Ελλάδα γιατί, όπως υποστηρίζεται, "δεν εσυνηθούσε να θεατρίζει στο εθνικό του φρόνηματα αλλά μες το άγιο βήμα της ψυχής". Όταν ο Σολωμός γύρισε από την Ιταλία, έφερε μαζί του ποιήματα θρησκευτικού περιεχομένου. Αργότερα δημιουργεί αυτοσχέδια σονέτα και τέλος λυρικά ποιήματα. Το πρώτο εκτενές ποίημα του Σολωμού είναι ο "Ύμνος εις την Ελευθερία" που είναι γραμμένος σε τετράστιχες στροφές. Ο Σολωμός πέθανε το Φεβρουάριο του 1857 από εγκεφαλική συμφόρηση. Τα οστά του μεταφέρθηκαν το 1865 στη Ζάκυνθο και τοποθετήθηκαν στην αρχή σε ένα μικρό μαυσωλείο στον τάφο του Κάλβου. Επίσης χαρακτηριστικό είναι ότι ο Σολωμός ως ποιητής απέκτησε φήμη από τα νεανικά του χρόνια και ότι με το πέρασμα των δεκαετηρίδων το ποιητικό του έργο δεν ξεπεράστηκε.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γεώργιος Καλοσγούρος (1853-1902) ασχολήθηκε με τη μετάφραση έργων κυρίως της ιταλικής λογοτεχνίας.
